Ook de Vilvoordse burgervader Hans Bonte (Vooruit) laat zich niet onbetuigd in de solidariteitsgolf die is ontstaan voor de Oekraïnse burgerbevolking. Sinds afgelopen vrijdag hebben ook hij en zijn vrouw twee vluchtelingen in huis. “Ze zijn ongelooflijk dankbaar.”
Ten huize Bonte is het momenteel wat drukker dan anders. Sinds vrijdag hebben de burgemeester en zijn vrouw Damienne twee gasten uit het oorlogsgebied onder hun dak. Het gaat om de 53-jarige Vitalii Karpenko en Anton Vechirko (26). “De twee hebben elkaar vrijdag ontmoet bij Fedasil”, zegt Bonte. “Zij hebben hen naar Vilvoorde gestuurd maar de administratieve diensten waren al gesloten. Ik heb hen dan meegenomen naar huis. Mijn vrouw en ik hadden eerder al gereageerd op de oproep #Plekvrij en ons kandidaat gesteld. Het is niet omdat je burgemeester bent, dat je dat niet moet doen. We hebben ruimte genoeg. Onze twee kinderen zijn het huis uit. Ze kunnen dus hun kamer gebruiken.”
De twee hebben een heel verschillend verhaal. “Vitalii is hoogopgeleid en scheepsingenieur. In november is hij vertrokken op een groot Panamees schip en is zowat de hele wereld rondgevaren. Vorige vrijdag is dat schip aangemeerd in Gent. En daar hebben ze hem de weg gewezen naar Brussel in Fedasil. Die man leefde op zee al weken in angst voor zijn vrouw. Zij zit namelijk vast in Cherson, één van de steden die omsingeld zijn door de Russen en gebombardeerd worden. De enige zorg dat die mens heeft, is op internet kunnen zodat hij af en toe contact kan hebben met zijn vrouw. Telkens als hij zijn vrouw bereikt is dat een ongelooflijke ‘up’. Maar dat zakt dan uiteraard weer weg. Het is ellendig. Hij is bijzonder dankbaar naar ons land toe. Hij wil werken want hij wil hier op niemand zijn kap leven.”
De tweede is Anton, 26 en afgestudeerd als psycholoog. “Zijn familie verblijft een deel rond en een deel in Kiev. Die zijn dus relatief veilig maar hij woonde in de belegerde havenstad Odessa waar hij ook les gaf. Eerder zat hij ook al in het zwaar getroffen Marioepol. Hij heeft een hele weg afgelegd om hier te geraken maar kan ook niet meer terug. Hij is hier toegekomen zonder kleren of iets, met amper tien euro op zak. Anton zou graag psychologische bijstand verlenen aan de Oekraïense kinderen die hier toekomen.”
Hoewel ze een compleet verschillende achtergrond hebben, is er één constante. “Ze hebben honger naar concrete info. Ze komen bijna niet van hun kamer. Constant zitten ze op internet contacten en foto’s te zoeken. Ze hebben zich intussen ingeschreven bij onze stadsdiensten. Ik wil benadrukken dat dat het startpunt is voor integratie en opvang voor alle vluchtelingen, die hier toekomen. Zodat ze Nederlandse taalles kunnen volgen, naar de VDAB kunnen en met de ziekteverzekering in orde zijn.”
Het huishouden van de Bontes staat intussen op zijn kop zou je denken. “Maar het valt mee. Ze zijn allebei zeer gereserveerd en dankbaar. Anton wil ook graag helpen in de keuken. Die vertaalapps zijn goud waard. Ze spreken een paar woordjes Engels maar niet zoveel. Vitalii is ook net als ik een fervente schaker. Het verzet de zinnen wat en je hoeft er niet dezelfde taal voor te spreken (lacht).”
