Wim Cloots (38) stopt met zijn bekende paardensteakrestaurant Horse House. Zijn dochter Eleonore liep 1,5 jaar geleden een zware bacteriĆ«le infectie op en kampt sindsdien met immuniteitsproblemen. De heilige schrik dat zijn dochtertje ziek wordt, beheerst sindsdien Cloots’ leven.
‘Ik ben er al een tijdje met mijn gedachten niet meer bij. Mijn klanten vergeven mij dat en de zaak draait nog steeds goed maar het is geen leven meer’, zegt Cloots, die nu een goede overnemer hoopt te vinden.
Sinds augustus 2013 staat het leven van het gezin Cloots op zijn kop. De jongste dochter Eleonore (1,5 jaar toen, nu 3) overleefde ternauwernood eeen koortsaanval door een ernstige bacteriƫle infectie.
Daarbij raakte ook haar immuniteitssysteem zwaar aangetast. Volgens Cloots werden er dan ook zware medische blunders begaan in het behandelende ziekenhuis.
Intussen zijn we 1,5 jaar verder. ‘Het juridische aspect van de zaak ligt stil omdat nog altijd niet duidelijk is wat de immuniteitsproblemen van Eleonore veroorzaakt heeft. Het staat wel zo goed als vast dat de verwaarloosde bacteriĆ«le infectie Ć©Ć©n en ander ‘getriggerd’ heeft.’
‘We hebben onze advocaat een neutrale medische commissie laten samenstellen maar zolang we niet weten wat de oorzaak is ,trappelen we ter plaatse.’
In concreto betekent dat: om de drie weken voor een dag naar het Gasthuisbergziekenhuis in Leuven trekken.
‘Daar ondergaat Eleonore een ganse dag onderzoeken en krijgt ze een baxter met antistoffen. Normaal zou ze nu naar school moeten gaan als instapper maar dat zit er niet in. Ook mijn andere dochter Cheyenne (5) blijft sinds het begin van de griepepidemie begin december thuis.’
Om maar te zeggen dat de schrik er goed in zit. ‘Als Eleonore ziek is, wordt zij direct opgenomen. Op een jaar tijd heeft zij al zeven of acht keer een antibioticakuur gevolgd. Zeker als zij valt en er komt bloed aan te pas is het meteen alle hens aan dek.’
Het hoeft dan ook niet te verbazen dat een en ander zwaar doorwerkt in het dagelijkse leven van het gezin. En zeker als je zoals Cloots restaurantuitbater bent. ‘Er is altijd de mogelijkheid dat er iets kan gebeuren. Ik ben er geregeld niet omdat ik met haar naar het ziekenhuis moet. Dat valt dan keer op keer op de schouders van mijn ouders en het personeel. Ik wil absoluut een steun zijn voor mijn vrouw en kinderen. Maar dat houdt wel in dat ik mijn restaurant niet meer kan uitbaten zoals het moet.’
‘Ik ben er eigenlijk al een hele tijd niet meer met mijn gedachten bij’, gaat Cloots verder. ‘Ik zit te ‘schuilen’ in de keuken uit schrik dat ik iets zou ‘opdoen’ van de klanten. Als ik iemand hoor hoesten is dat al voldoende om in het restaurant te blijven slapen.’
‘Om toch maar zeker te zijn. Je kan dat ook niet aan mensen uitleggen. Zij snappen dat niet. De angst om een kind te verliezen is verschrikkelijk en ik heb dat bijna voorgehad. Dat dit elke moment terug kan gebeuren, is zwaar om mee te leven.’
Het paardensteakrestaurant in de Lange Molensstraat bestaat intussen zowat 40 jaar. 14 jaar geleden nam Cloots de zaak over van de alombekende ‘Lowietje’. Vandaag is het nog steeds een florerende zaak, benadrukt Cloots. ‘Als ik wist dat het probleem van mijn dochter volgend jaar opgelost is, dan bleef ik.’
Cloots zal wel niet zomaar om het even wie als overnemer kiezen. ‘Het moet iemand zijn die 40 dikke biefstukken tegelijk kan bakken in een half uur. Ik heb hier veel betere koks gehad dan ik die het toch niet konden. Maar ik wil gerust nog iemand mee helpen opleiden zoals Lowietje dat met mij gedaan heeft.’
Het is niet omdat hij nu de zaak te koop stelt dat Cloots Ć©Ć©n en ander nu op zijn beloop gaat laten. ‘ Het kan best nog een jaar duren voor ik een geschikte overnemer vind. Tot dan blijf ik hier staan met overtuiging. Ik wil langs de grote poort vertrekken.’
