Een massale sms-campagne bracht meer dan 2 miljoen euro bij mekaar om een kuur met Zolgensma te betalen dat de spierziekte SMA bij de negen maanden oude baby Pia zou moeten stoppen. Zolgensma werd ontwikkeld door een Zwitsers farmabedrijf maar is in Europa nog niet erkend zodat het enkel in de VS zou toegediend worden. Het prijskaartje: 1,9 miljoen euro. Hert is slechts één voorbeeld van medicijnen waarvan de prijs ons verstand doet duizelen.
Immunotherapie, een veel belovende behandeling van tumoren die steunt op het stimuleren van het eigen immuun systeem, kost het RIZIV per patiënt jaarlijks 100.000 tot 120.000 euro. Een gigantisch bedrag dat terugvloeit naar de producenten van de medicijnen. Eén van de bekendste immuno-medicijnen is Opdivo van een farmaceutisch bedrijf in New York. Daarbij rijst automatisch de vraag: wat maat deze medicijnen zo peperduur? Onmiddellijk wordt daarbij gewezen naar de researchkosten. Het onderzoek naar nieuwe medicijnen kost inderdaad veel geld en het duurt soms jaren voor nieuwe medicijnen erkend worden.
Maar veel mensen kunnen zich niet ontdoen van de indruk dat sommige farmaceutische bedrijven een poker- en chantagespel gebruiken om hun medicijnen peperduur te verkopen en de sociale zekerheid voor die kosten te laten opdraaien. Welke mens met een modaal inkomen kan zich een kuur van honderdduizenden euro’s permitteren? En wat met patiënten met levensbedreigende ziektes in landen waar de medicijnen niet terug betaald worden door een stelsel van sociale zekerheid? En hoe lang nog kan onze sociale zekerheid zulke exuberante bedragen blijven betalen?
Een ander voorbeeld is dat een aantal medicijnen nog nauwelijks te verkrijgen zijn. Een schaarste die door de farmaceutische bedrijven wordt geschapen. Zij leveren liever in landen waar de winstmarges groter zijn door duurdere prijzen of door grotere afzetmarkten. Uw lokale apotheker moet steeds vaker in het buitenland op zoek gaan naar de medicijnen die u nodig heeft. Tenslotte is er nog een derde bedenkelijke praktijk.
Omdat de overheid prijsverhogingen wil verhinderen worden medicijnen – tegen ongeveer dezelfde prijs – in kleinere verpakkingen aangeboden. Hierbij willen we nog eens beklemtonen dat we de plaatselijke apotheken niet met de vinger moeten wijzen. Zij zijn slechts de laatste schakel in de distributieketen en proberen de klanten zo goed mogelijk te helpen.
