Gustaaf Vandermeeren werkte vanaf zijn 14de, eerst onder leercontract en later als vaste medewerker, voor Lembeeks kunstenaar Camille Colruyt tot een jaar na diens overlijden. Camille Colruyt onderscheidde zich vooral in religieuze werken uit edelmetalen. Koper wekte zijn grootste interesse. Hij hanteerde dan ook een unieke techniek in het drijven van koper. In België maken vooral zijn werken voor de Abdij van Orval, de gehele inrichting van de Sint-Trudokerk in Meerhout, maar ook zijn creaties voor de Sint-Michiel- en Sint-Goedelekathedraal van Brussel een deel uit van zijn levenswerk. Ook zijn reproducties in zilver van het Sint-Gertrudisschrijn van Nijvel zijn uniek. Zijn kelken en beelden, maar ook tal van andere werken, gingen heel de wereld rond.
Vergeten hoekje
“Mijn vader was gedurende dertig jaar de linker- en rechterhand van Camille Colruyt”, vertelt zoon Edwin. “Deze woorden komen niet uit mijn mond, maar werden neergeschreven door een lid van de familie Colruyt op een condoleance bij het overlijden van mijn vader. Zij omschrijven als geen ander de plaats die mijn vader innam in het atelier van Camille Colruyt. Het werk dat ik schenk is een oefening die mijn vader maakte toen hij 14-16 jaar was, allicht in opdracht van Camille. Het is een afbeelding van de kruisiging van Christus. Het stond jaren in een vergeten hoekje in de kelder van het ouderlijke huis in het Maasdal in Essenbeek, tot ik er per toeval op botste. Nadat ik mijn vader om toelichting vroeg, vond ik het zo mooi dat ik het oppoetste. Maar mijn vader klopte het stiekem zelf nog wat bij (glimlacht), waarna het nadien jaren in mijn eetplaats hing.”
Na Edwins verhuis naar de Halleweg paste het niet meer in het interieur zodat het, wachtend op een goede plaats, in de berging belandde. Nadat hun vader op 2 april 2021 overleed in woonzorgcentrum Mater Dei in Heikruis, ging Edwin opnieuw op zoek naar een plaats waar het tot zijn recht zou komen. Maar tot zijn grote frustratie was dat zonder succes.
“Tot ik plots het idee kreeg om het, uit respect voor de goede zorg die hem daar toekwam, te schenken aan Mater Dei, waar hij en zijn vrouw Lisette hun laatste levensjaren verbleven”, aldus Edwin nog. “Zijn foto-album over de familie Colruyt lag steevast op zijn kastje, en moest iedereen gezien hebben. Het werk op zich heeft als ‘kunstwerk’ weinig waarde, vermoed ik. Toch maakt het verhaal en de emotie errond het des te mooier. Ik ben dan ook zeer blij dat Mater Dei dit geschenk met een warm hart aanvaard heeft.”
Het kunstwerk zal voortaan pronken in de inkomhal van het woonzorgcentrum.
