Kim Vyverman uit de Borrestraat in Grimbergen trekt na vijf jaar geruzie met de gemeente en een juridische veldslag later aan het langste eind omtrent zijn eigen uitrit. De man mocht langs de smalle toegangsweg niet met de wagen tot aan zijn woonst rijden. Hij kreeg nu gelijk van de rechter. De gemeente ziet af van cassatieberoep.
De Borrestraat is aan de kant van de Maalbeek niet veel meer dan een breed pad dat vooral fietsers en wandelaars gebruiken. Vyverman kocht het aanliggende pand een paar jaar geleden van een weduwe.
‘Haar man reed hier vroeger altijd met de wagen door’, vertelt hij. ‘Toen hij stierf werd dat sindsdien al die jaren niet meer gedaan. Daarom ook wilde de gemeente mij dit niet meer toestaan. De gemeente Grimbergen heeft de weg sindsdien gewoon opgenomen in haar toeristisch verkeersluw netwerk.’
Vyverman moest zijn wagen noodgedwongen telkens een paar honderd meter verder aan het vredegerecht parkeren. ‘Plezant als het slecht weer is of als ik iets zwaar te dragen heb… Daarbij komt ook dat ik hartpatiĆ«nt ben. Ik mag eigenlijk geen zware inspanningen doen.’
Vyverman zag zijn lijdensweg nog wat langer worden door toedoen van de vrederechter. Zijn eis werd namelijk eerst onontvankelijk verklaard.
‘De gemeente was ervan overtuigd dat ze de zaak had gewonnen. Er kwam dan maar een verkeersbelemmerend paaltje en bijkomende signalisatie waardoor ik zelfs niet met mijn motorfietsen op mijn erf mocht rijden.’
Uiteindelijk kwam de zaak voor de 21ste kamer in Brussel. ‘Drie beroepsrechters stelden de gemeente over de hele lijn in het ongelijk waardoor de uitweg opnieuw diende te worden opengesteld.’
Volgens Vyverman gingen er nog stemmen op binnen het college om het arrest te laten vernietigen door het Hof van Cassatie maar daar werd uiteindelijk van afgezien.
‘Ondanks de hoge kosten ben ik tevreden. Ik heb ook de burgers, zeker diegene die langs de Maalbeek wonen, meer rechtszekerheid bezorgd met betrekking tot de toegang van hun eigendom.’
