Gerlinde en Johan Heremans van de delicatessenzaak “Fijnkost” aan de Steenweg houden het na dertig jaar voor bekeken. “De weekends werden te zwaar. Onze zoon Jan speelde 18 jaar lang bij Eendracht Mazenzele. We zijn nooit kunnen gaan zien.”
“Fijnkost” was een begrip aan de Steenweg in Mazenzele. Een goede locatie en een ruime parking voor de deur. “We hadden klanten uit eigen gemeente, maar ook uit Asse, Zellik, Baardegem en Aalst, en zelfs wekelijks uit Dilbeek en Baasrode”, klinkt het trots. “Wij zijn altijd kleinschalig gebleven en namen geen personeel aan om de kosten laag te houden. Het contact met onze klanten was zalig”, zegt Johan.
“Maar telkens vroeg uit de veren vooral tijdens de weekends begon zwaar te wegen. Onze gezondheid leed er onder. Mijn vader stierf op 61-jarige leeftijd, mijn schoonvader werd nauwelijks 67. Ik zelf ben zestig, Gerlinde eenenzestig. In onze kennissenkring zien we vijftigers met pensioen gaan, en sommigen vier vijfde gaan werken. Als kleine zelfstandige kan dat niet. We hebben geen opvolgers. Onze kinderen gingen hun eigen weg en hebben een goede job. We nemen liever zelf de beslissing om te stoppen, dan dat we gedwongen worden.”
Johan werkte zeven jaar lang bij bakkerij Van Brempt-Crombé. Hij komt uit een nest van zelfstandigen en werd zelfstandig carrossier. ‘s Avonds volgde hij de opleiding “traiteur”. “Toen we hier begonnen met onze “Fijnkost” sloeg de zaak direct aan. Gerlinde was op dat ogenblik regentes huishoudkunde in Dendermonde. “Toen ik zag dat de zaak goed rendeerde gaf ik mijn job op om met Johan in de zaak te staan. Het oorspronkelijk plan was om ook op de markten te staan, maar dat is er niet van gekomen”, zegt Gerlinde. “Stoppen is niet zo moeilijk, maar afscheid nemen is een stuk zwaarder. Toch zijn we niet bang van het zwarte gat. We vangen nu de kleinkinderen op of we doen zalig niets.”
