Het AZ Jan Portaels in Vilvoorde heeft een voltijdse intercultureel bemiddelaar in dienst genomen. Samuel Gross (33) moet helpen om een brug te slaan tussen de zorgverleners en anderstalige patiënten zodat de communicatie over vaak delicate materie vlotter verloopt. Hij moet ook als vertrouwenspersoon fungeren naar de verschillende gemeenschappen toe.
Het is voor het eerste keer dat deze voltijds functie in het ziekenhuis wordt gecreëerd. Er is mee gelobbyd vanuit de stad voor de nodige middelen. Er waren in het verleden wel al intercultureel bemiddelaars actief maar die waren niet aan één ziekenhuis verbonden. Onder meer huidig schepen van Sociaal Beleid Fatima Lamarti (Vooruit) nam in de jaren ‘90 die taak al op zich. “Ik werd op verschillende plaatsen ingezet”, vertelt ze. “Er waren toen een twintigtal bemiddelaars over heel Vlaanderen. Wij gingen daar waar er nood aan was. Ik heb dat een paar jaar gedaan, ook hier in de voormalige Sint-Jozefkliniek.”
Samuel Gross is zich sinds 3 januari volop aan het inwerken. “De functie is tweeledig”, vertelt hij. “Het houdt enerzijds vertalen in voor anderstalige patiënten. Dat kan ik zelf als het gaat om Frans, Nederlands of Arabisch. Ik sta echter ook in voor het voorzien van tolken voor alle mogelijk andere talen. Het gaat concreet om patiënten die zich niet verstaanbaar kunnen maken of de dokter of een dienst die hen iets willen uitleggen, tot zelfs hulp bij het invullen van administratie. Vaak weten die mensen niet wat er gaande is door communicatiestoornissen. Terwijl het zeker in een ziekenhuis gaat over delicate informatie en soms helaas ook slecht nieuws.”
De rol van Samuel is ook ruimer. Zo zorgt hij er nu al voor dat drie dokters die geen Frans spreken (twee Nederlanders en een Duitser) toch ook Franstalige patiënten kunnen zien. “Zij namen tot voor kort geen patiënten aan die geen Nederlands spraken of die geen tolk meebrachten. Niet iedereen kan echter teren op een tolk vanuit zijn familie.”
Er zijn uiteraard diensten die meer cultuurgevoelig zijn dan andere, zoals de materniteit en palliatieve zorgen. “Bij sommige culturen komt iedereen die ze kennen afscheid nemen”, vervolgt Lamarti. “Dan gaat dan over al de buren en al de kennissen. Vaak is dat nogal confronterend voor de betrokken dienst als men daar dan in groten getale toekomt. Samuel kan dan met de families afspreken hoe ze dat in de praktijk regelen. Dat kan moeilijke situaties voorkomen.”
“Deze functie kadert in het beleid van het ziekenhuis om een stap naar de patiënt toe te zetten”, legt woordvoerster Helena Polfliet van het AZJP uit. “Het inzetten van een tolk willen we meer vanzelfsprekend maken. In sommige situaties kan het namelijk nog altijd als een last worden beschouwd. We willen daarmee de drempel verlagen voor anderstaligen om naar ons te komen. Het maakt ook deel uit van competitief te zijn met andere ziekenhuizen. Want als ze bij ons niet tevreden zijn, gaan ze een paar kilometer verder naar Brussel.”
Samuel gaat ook zijn ronde doen bij de verschillende gemeenschappen in Vilvoorde om zich kenbaar te maken. “Zodat ik bij hen gekend ben als aanspreekpunt. Het is belangrijk dat ik een vertrouwenspersoon word”, besluit hij.
