Uiteraard was de Sint-Pauluskerk in Opwijk te klein voor de uitvaart van François (Swat) Van der Elst, voetballer en familiemens. Als voetballer vergaarde Swat nationale en internationale roem. Om zijn vele goals in de Europabeker werd hij zelfs ‘Mister Europe’ genoemd. Hij bezorgde tienduizenden supporters onvergetelijke momenten.
Het mocht dan ook niemand verbazen dat zovele oud spelers en voetbalmakkers waren opgedaagd: Aimé Antheunis, Michel Verschueren, Vincent Mannaert, Georges Heylens, Gilles Van Binst, Robbie Rensenbrink, Franky Van der Elst, Willy Wellens, Julien Cools, Geert De Vlieger, Louis Van Gucht, Jean-Marie Pfaff … het zijn slechts enkele van de bekende namen die naar Opwijk waren afgezakt.
Toch werd het niet de uitvaart van een vedette. Alhoewel Swat zichzelf met alle recht een vedette had kunnen noemen, bleef hij altijd een bescheiden man die na alle tegenslagen in zijn persoonlijk leven zijn geluk vond in zijn familie. Natuurlijk kreeg Swat tijdens zijn uitvaart lof toegezwaaid als voetbalster. Hij kreeg er zelfs een minutenlang applaus voor.
Maar het laatste woord was aan de familie. Swat kreeg de lof die hij verdiende als familieman. De bezoekjes aan zijn bejaarde moeder, de zorg voor zijn echtgenote en zijn dochter, de aanmoedigingen voor zijn voetballende kleinzoon Yarne, de gezellige familiebijeenkomsten met zijn broers Jean-Paul en Leo … De laatste vatte het mooi samen: “Bedankt brother, we zullen je nooit vergeten. Maar we zullen ook je levensmotto niet vergeten ‘Geniet van het leven want het duurt toch maar even’”.
Het lichaam van Swat Van der Elst werd overgebracht naar het crematorium. Later, in familiekring, werd de urne bijgezet in het columbarium op de begraafplaats van Opwijk.
