Dat noemen ze dan een familiezaak: kledingwinkel ‘Bij Yvette’ bestaat volgende maand 65 jaar. Yvette zelf is intussen 71 maar is nog alle dagen paraat om haar klanten met raad en daad bij te staan in het charmante winkeltje in de Abdijstraat. “Mijn moeder startte de zaak in 1953 en zelf sta ik hier al sinds 1959, sinds mijn twaalfde… ”, lacht ze. Haar man is de stille kracht achter de schermen. “Hij speelt zelfs taxi voor de bewoners van het rusthuis. Want hier vinden oudere mensen tenminste nog hun goesting.”
Bij Yvette is een kledingzaak zoals je ze bijna nergens meer vindt. Je vindt er dan ook werkelijk alles: van kleding voor dames en heren, lingerie en breiwerk tot dekbedden, overtrekken, lakens en dekens maar ook naaigaren, alle mogelijke knoppen en ritssluitingen.
65 jaar is de zaak nu al bijna die Yvette’s ouders uit de grond hebben gestampt. “Mijn moeder is met haar winkel in 1953 in Beigem begonnen”, vertelt Yvette Luckner. “Zij is dat daar tot in 1977 blijven doen. In 1959 heeft ons vader dan een tweede zaak geopend hier in de Abdijstraat. Elke avond kwam ik als 12-jarige na de school naar hier om te helpen. En ondertussen kon mijn vader boodschappen doen. In 1986 heb ik de zaak helemaal overgenomen.”
“Of er veel veranderd is sindsdien? Natuurlijk. Vroeger was de winkel dubbel zo groot als nu, liefst 470 m2. Als Sinterklaas in aantocht was stond het hier helemaal vol speelgoed: van voor tot vanachter. Nu beperken we ons tot kleding maar toen namen we dat er ook allemaal nog bij. Ik herinner mij vooral dat mijn vader alles deed voor de klanten. Vroegen ze één bepaalde knop, dan ging hij die gaan halen naar de firma in Brussel. Dat was de oude stijl. Toen werd er nog iets speciaal gedaan voor de mensen…”
Maar die stijl heeft Yvette wel overgenomen en dat wordt nog steeds geapprecieerd. Hoewel het bijwijlen ook rustig is in de zaak. Tijdens ons bezoek komen er geen klanten binnen. “Vroeger passeerde hier wel veel volk. Te voet of met de fiets: iedereen passeerde langs hier. Wie iets nodig had, sprong dan ook binnen. Nu zie je hier nog maar weinig volk te voet gaan. Die kasseistraat nodigt er ook niet toe uit…”
Toch kan Yvette nog op haar vaste klanten rekenen. “Die zijn samen met ons verouderd zijn maar toch zijn ze nog naar hier blijven komen. Want oudere mensen vinden niks meer vinden in de gewone kledingketens. Alles is gericht op de jongeren. Ik heb zelfs vaste klanten die speciaal van Luxemburg of Nederland komen. Hier vind je nog ‘ensembles’ die je elders niet meer terugvindt. En bovenal: hier word je ook bijgestaan met raad en daad. In de ketens worden die mensen aan hun lot overgelaten.”
“Ook de rusthuizen in de omtrek kennen ons heel goed”, vertelt echtgenoot Lucien Van Den Block (71). “Ze bellen geregeld en dan ga ik een aantal bewoners ophalen als ze iets nodig hebben. En daarna breng ik hen ook terug. En ik doe dat onbezoldigd, dat taxi spelen. Het is gewoon ‘service’ (lacht).”
“Ik denk nog lang niet aan stoppen”, gaat Yvette verder. “Ik heb niks anders gekend. Als je daar van je 12 jaar inzit, zit dat in je bloed. Zelfs op mijn 7de maakte ik al pakjes achter de toog bij ons moeder. Ik ben er in geboren en zal er in sterven.”
“Ja… het is een uitstervend ras”, lacht Lucien, terwijl hij naar zijn vrouw kijkt. Opvolging zit er niet in met onze twee zonen. Maar de winkel en vooral dan al die knoppen zijn wel een schatkamer voor onze vijf kleinkinderen…”
De 65ste verjaardag wordt gevierd met heel wat koopjes. Eén adres: Abdijstraat 17 in Grimbergen.
