Vraag in Affligem naar Claude Matelier en je krijgt verdwaasde blikken. Maar vraag naar Coco en iedereen weet meteen over wie het gaat. De Affligemse dorpsfiguur en hondstrouwe vrijwilliger bij Eendracht Hekelgem heeft nu ook zijn memoires uitgebracht.
Claude – Coco – Matelier (88) mag dan al jaren in Hekelgem wonen, zijn Franse accent kan hij niet wegsteken. Maar hoe komt het dat een in Parijs geboren Fransman, die opgroeit in Bretagne, terechtkomt in Affligem? Dat verhaal mocht schrijver Luc Platteau optekenen.
“Coco is een echte dorpsfiguur in Hekelgem, iedereen kent hem hier wel”, zegt Luc Platteau. Ook over zijn Bretoense roots vertelde hij al veel maar zijn volledige levensverhaal, dat had nog niemand opgetekend. “Het was Coco zelf die mij erover aansprak in de toiletten van een café. Even twijfelde ik, maar mijn buikgevoel zei dat ik ervoor moest gaan. Het is geen geschiedenis geworden van voetbalclub Eendracht Hekelgem maar wel dat van een kleine koppige Bretoen die wonder boven wonder terecht kwam in Hekelgem.”
Het boek begint bij het ontstaan van de familienaam Matelier en de voorouders van Coco en behandelt ook diens jeugdjaren in Parijs en Bretagne, zijn legerdienst in Marokko en het vertrek naar Hekelgem. Dat gebeurde uiteindelijk onder impuls van zijn Parijse boezemvriend Georges Hoefs, die familie had in Hekelgem. Tijdens vakanties trokken Coco en Georges dan soms naar Hekelgem en schuimden er de kermissen af. En zoals dat destijds vaak gebeurde, kwam Coco er de liefde van zijn leven tegen en in 1962 trouwt hij in Hekelgem met Maria.
Coco is natuurlijk al jaar en dag onlosmakelijk verbonden met voetbalclub Eendracht Hekelgem. In 1968 wordt hij gevraagd als terrein- en materiaalverantwoordelijke. Op zijn fiets rijdt hij nog dagelijks van Bleregem naar de terreinen op de Bellekouter. “Ik ga nog door zolang ik me fysiek en mentaal in orde voel, zo lang ik kan zal ik me inzetten voor de club. Het is mijn leven, ik doe dit al 54 jaar”, laat Coco optekenen in het boek. Terreinverantwoordelijke is hij ondertussen niet meer maar hij is er wel nog materiaalman en wast de truitjes. Wie langs zijn huis passeert, kan regelmatig een waslijn vol rood-witte truitjes zien drogen.
De memoires van Coco werden dus opgeschreven door Luc Platteau, zijn vrouw Colette Wauters zorgde voor mooie tekeningen doorheen het boek. “Het is geen fotoboek geworden, wel een eenvoudig verhaal dat vlot leest, een beetje gebaseerd op het boek Le petit Nicolas”, zeggen Luc en Colette.
Het boek werd intussen voorgesteld in een bomvolle kantine van Eendracht Hekelgem. Ook Coco was uiteraard aanwezig en kon de vele felicitaties duidelijk appreciëren. Coco’s memoires Voor ik vergeet zijn nog te koop bij verschillende Affligemse krantenwinkels aan vijftien euro. De winst gaat integraal naar Kom op tegen Kanker.
