[pullquote]Toen ik voor het eerst iemand om ‘kousen’ hoorden vragen wist ik niet wat ze bedoelde[/pullquote]
Sinds kort zijn in het woon- en zorgcentrum Sint-Antonius twee Portugese verpleegsters aan de slag. Eduarda Costa (24) en Cristiana Pereira (24) volgden een opleiding in hun thuisland maar omdat het werk er zo slecht betaald wordt besloten ze hun geluk elders te zoeken.
Na een spoedcursus Nederlands draaien ze nu volop mee in Sint-Antonius dat de bewoners voor de gelegenheid trakteerde op een Portugese week.
Zuid-Europeanen vinden steeds vaker de weg naar onze zorgcentra. Bij ons vinden rusthuizen amper personeel en in landen als Portugal en Spanje waar veel werkloosheid is vinden verpleegkundigen amper een job. Intussen proberen rekruteringsbedrijven werkzoekenden uit Zuid-Europa hier aan werk te helpen. En zo gingen in de lente ook de eerste Portugese verpleegsters aan de slag in Sint-Antonius.
Eduarda en Cristiana hebben hun draai al gevonden in het woon- en zorgcentrum in het centrum van Sint-Pieters-Leeuw. De bewoners kijken er zelfs al niet meer van op dat de verpleegkundigen een accent hebben dat niet meteen thuis te brengen is. ‘Ik had het eerst zelfs niet door dat ze van het buitenland kwamen’, zegt Irène, één van de bewoonsters. ‘Die meisjes zijn erg vriendelijk en doen hun werk even goed als de rest.’
400 euro per maand
Het duo is blij met het compliment want eenvoudig was het allemaal niet. ‘We zijn in Portugal als volwaardige verpleegkundigen afgestudeerd maar we verdienen er amper geld mee’, zegt Eduarda. ‘In onze sector kan je 400 euro per maand verdienen maar daarmee kom je niet rond. Via het gespecialiseerd bedrijf Moving People kwamen we hier terecht. We bezochten heel wat rusthuizen en uiteindelijk solliciteerden we bij Sint-Antonius en mochten we beginnen. Voordoen kregen we een snelcursus Nederlands. De taal is echt wel moeilijk maar we doen ons best.’
Het Nederlands hebben ze al goed onder de knie maar de eerste weken hadden Eduarda en Cristiana het moeilijk om de bewoners te begrijpen. ‘Al die dialecten maken het niet eenvoudig’, zegt Cristiana.
‘We hebben vaak al eens aan een collega moeten vragen wat de mensen juist bedoelden. Maar ook andere woorden leren we bij. Toen ik voor het eerst iemand om ‘kousen’ hoorden vragen wist ik niet wat ze bedoelde. Maar dan bleek het om sokken te gaan, gewoon een ander woord dus. We leren dus elke dag nog wat bij.’
