Je ziet ze vaak de straat in- of uitrijden in hun kleine pesonenwagens: de verpleegsters en verplegers van het Wit-Gele Kruis. Zoals alle thuisverplegenden zijn zij vaak de enige troost van wie langdurig ziek, bedlegerig of afhankelijk van medische hulp is. Mensen uit bed halen, wassen, verplegen, op het toilet helpen, ā¦ maar er is meer dan dat. Vaak zijn de thuisverplegenden het enige menselijke contact dat vele mensen recht houdt. Het is dan ook meer dan logisch dat af en toe gepeild wordt naar wat de patiĆ«nt denkt over de zorgverstrekkers en de zorg die ze verstrekken.
In de campagne āWhat matters to you?ā (wat vind je belangrijk?) gingen verantwoordelijken van het Wit-Gele Kruis op bezoek bij een aantal van hun patiĆ«nten. Niels Verhavert, adjunct hoofdverpleegkundige in Asse. Hij ging op bezoek bij Kristel (51), een moedige dame die al veertien jaar lang aan MS lijdt. Kristel krijgt driemaal per dag het bezoek van een verpleegkundige die haar o.m. in en uit bed helpt, haar verzorgt en haar bijstaat wanneer het nodig is.
Laura is zowat haar vaste verpleegkundige en er is een goeie band tussen Kristel en Laura. āIk kijk elke keer uit naar het bezoek van Laura of Ć©Ć©n van haar collegaās. Dan kunnen we eens praten over wat ons bezig houdt: onze familie of wat er in onze omgeving gebeurt. Kristel heeft een alarmsysteem maar wil zoveel mogelijk zelfredzaam zijn. Maar een aantal dingen lukken niet meer, daarom heeft Kristel ook poets- en gezinshulp.
De hulp van zovelen geeft haar de moed om elke dag weer uit bed te komen en de dag met optimisme in te gaan. Uit haar antwoorden op de vragen van Niels bleek dat ze het menselijk contact met de verpleegsters van het Wit-Gele Kruis bijzonder waardeert. En ook over de zorg heeft ze geen klachten.
Het Wit-Gele Kruis van Vlaams-Brabant bezocht zoān 70 patiĆ«nten om naar hun bevindingen te polsen. Na al die interviews gaan ze met de antwoorden aan de slag op de zorg voor hun patiĆ«nten te optimaliseren.
