De tragedie veroorzaakt door de aardbeving in Nepal raakt wereldwijd heel veel mensen, niet in het minst Grimbergenaar Roger De Groen (77). De man is ereconsul van Nepal in ons land en kent het land dan ook door en door.
‘Ik heb mijn hart er verloren en dan doet dit extra veel pijn.’ De Groen ‘miste’ overigens zelf de aardbeving op een haar na en probeert nu van hieruit een rol te spelen in de aansturing van hulpacties. Hij is zelf ook met een persoonlijke inzamelactie begonnen.
‘Ik zwerf al sinds 1978 tussen de Nepalese Himalayareuzen en ben mij in de loop der jaren erg verbonden gaan voelen met het land, de mensen en hun cultuur’, steekt De Groen van wal. ‘In 1990 stichtte ik in Kathmandu ‘Green Lotus Trekking’ en verwierf later een licentie als reisorganisator. Daarnaast engageerde ik mij ook in ontwikkelingsprojecten ter plekke.’
De man heeft het intussen zelfs tot ere-consul van Nepal in België geschopt. ‘Ik sta Nepalezen bij die hier problemen hebben met hun visum of andere zaken.’
De schok over de aardbeving kwam dan ook hard aan. ‘Ik ging normaal op 5 april vertrekken voor een trekking ten noorden van Kathmandu. Op 24 april zouden we terug zijn op ons vertrekpunt en op 25 april is de aardbeving gebeurd. Ik ben niet kunnen gaan door een klein ongeluk van mijn vrouw.’
‘Het is dus in zekere zin een geluk bij een ongeluk geweest. Je weet natuurlijk niet of ik het er niet heelhuids had vanaf gebracht. Het hotel waar ik ging verblijven staat er wel nog. Aan de andere kant doet het wel pijn aan het hart dat ik niet écht kan helpen van hieruit. Al kan je natuurlijk als enkeling niet zo enorm veel doen.’
‘Vooral in de bergen en in de meer afgelegen gebieden is de situatie catastrofaal’, weet De Groen. ‘Ik heb contact gehad met mensen die mij vertelden dat ze gewoon buiten slapen omdat hun hele dorp vernield is.’
De consul is dan ook zoveel mogelijk van hieruit in de weer. ‘Ik heb opdrachten gekregen van mijn baas, de ambassadeur van Nepal, en ik stuur zoveel mogelijk hulpacties aan. Zo heb ik nu nog de verschillende vliegtuigmaatschappijen die op Kathmandu vliegen de vraag gesteld wat ze aan kleinere hulpgoederen zoals kleren kunnen meenemen. Die worden via de ambassade verzameld. Persoonlijk ben ik ook zoveel mogelijk fondsen bijeen aan het zamelen. Marnixring Zennedal heeft bijvoorbeeld al 2.000 euro gesponsord.’
‘Nepal is voor mij het mooiste land ter wereld’, gaat De Groen verder. ‘Het heeft een subtropisch klimaat, de hoogste bergen, een vriendelijke en behulpzame bevolking en het is er veilig. Ik ben mijn hart er verloren en dan doet zo’n catastrofe extra veel pijn. Nochtans dacht ik na mijn eerste trekking: ‘Dit nooit meer’. Maar praktisch alle mensen die met mij op trekking zijn geweest zijn daarna nog teruggegaan. Het land heeft een soort mystieke aantrekkingskracht ook, ook door de eenvoud.’
‘Dat probeer ik mijn contacten ook door te geven met betrekking tot de wederopbouw. Dat ze zoveel mogelijk die authentieke stijl van de woningen moeten proberen te behouden. We zullen zien, maar ik denk dat het heel lang gaat duren.’
‘Nepal is geen land dat veel stielmannen zoals metsers of schrijnwerkers telt. Ze gaan veel zelf moeten doen en hopelijk gaan ze deze keer genoeg geld hebben om een beetje cement te gebruiken. Het grote probleem is namelijk dat bij de oude gebouwen gewoon de stenen op elkaar geplaatst werden, zonder meer. Uiteraard is dat niet bestand tegen zo’n zware aardschok.’
‘Maar het zijn ginder doodarme mensen. Die kunnen zich niet zomaar een zak cement zomaar permitteren. Er moet eerst geld zijn en dan nog moet zo’n zak cement van 50 kg naar die afgelegen dorpjes gedragen worden. Er zijn namelijk geen wegen of ze zijn versperd.’
De Groen is alleszins van plan om al in het najaar naar Nepal terug te gaan en zijn steentje bij te dragen. ‘Het zou spijtig zijn als de toeristen voortaan zouden wegblijven. Ze helpen daardoor tenslotte de plaatselijke bevolking bij de wederopbouw.’
