De uitbaters van restaurant ’t Sjalotteke stoppen ermee na 13 jaar. Daarmee verdwijnt het kleinste restaurant van Vilvoorde – het telde amper een vijftal tafels. “We hebben dit al die jaren met hart en ziel gedaan. Maar nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk”, zeggen Hendrik Vandestapele (38) en Freya Laus (33) die de zaak op hun tweetjes runden.
Het sympathieke huiskamerrestaurant ’t Sjalotteke op de Campionlei heeft zopas de deuren gesloten. De zaak bestaat al 25 jaar maar de laatste 13 jaar maakten Hendrik Vandestapele en Freya Laus er de dienst uit. Hij in de keuken, waar hij de gastronomische Frans-Belgische keuken verzorgde, zij in de zaal waar ze de klanten tot in de puntjes bediende.
Ze hebben zopas vrij bruusk de deuren gesloten. “We waren hier uiteraard al lang over aan het nadenken”, legt Freya uit. “Maar eens de knoop doorgehakt hebben we vrijwel meteen de deuren gesloten. Ik zou het emotioneel niet aangekund hebben om dit drie maanden op voorhand aan te kondigen en dan steeds maar afscheid te moeten nemen van de klanten. We zijn nu voor iedereen gestopt met de glimlach.”j
“We hebben wel alle klanten persoonlijk telefonisch verwittigd”, gaat Hendrik verder. “Dat waren vrienden geworden op de duur. We willen hen dan ook bedanken voor al die mooie jaren en ook voor hun positieve reacties. We zijn kunnen stoppen op een hoogtepunt en daar zijn we blij om. Ze vinden het spijtig dat ze niet meer kunnen komen. Maar we gaan ze uiteraard allemaal wel missen.”
Hendrik en Freya benadrukken dat hun beslissing niets te maken heeft met de invoering van de witte kassa of andere typische horecabeslommeringen. “We hebben dit met hart en ziel gedaan maar het is altijd jezelf een beetje wegcijferen. Pas op, er waren heel veel redenen om nog verder te doen. Anderzijds zijn we ook klaar voor eens nieuw hoofdstuk waarbij we onszelf op de eerste plaats kunnen zetten.”
Wat dat precies zal zijn, daar willen de uitbaters nog niet over uitweiden. “We gaan een beetje herbronnnen en meer tijd maken voor vrienden en familie.”
Ze houden wel een slag om de arm wat ’t Sjalotteke betreft. Het pand is van ons en we blijven hier wonen. Wij verbranden geen bruggen. Als het ooit terug kriebelt kunnen we gewoon opnieuw beginnen.”
