Dirk Segers (64) en Alice Boeykens (64) zijn aan hun laatste mosselseizoen bezig. Het echtpaar stopt eind dit jaar na bijna 44 jaar met hun bekende restaurant ‘Het Mosselhuis’ in Vilvoorde. “Het is mooi geweest”, klinkt het.
Dirk en Alice hopen stilletjes wel nog dat er zich een jong koppel zal aandienen om hun levenswerk verder te zetten.
Dirk en Alice namen de zaak in de Leuvensestraat over in 1972. “Het was toen een café maar ook een frituur en een pension met 13 bedden”, legt Alice uit. “Tot 1979 hebben wij het in die vorm verdergezet. Daarna is het dit restaurant geworden.”
Maar nu is het einde in zicht. “We worden er niet jonger op en het is stilaan mooi geweest. Al steken we niet onder stoelen of banken dat zonder de invoering van de witte kassa we op onze eigen manier misschien nog wel wat hadden ‘uitgebold’. Maar we hebben geen zin meer om daar nog aan te beginnen. Dat is een boekhouding apart en dat kunnen wij er niet nog eens bijnemen.”
Dirk en Alice runnen de zaak dan ook op hun tweetjes. “We doen het nog altijd graag maar het is best zwaar. Hoewel we strikte openingsuren hanteren, zijn we toch vaak bezig van 9 uur tot ’s nachts bijna. Er komt dan ook heel wat bij kijken. We proberen om niet overdreven veel klanten aan te nemen, zodat we ze steeds tot in de puntjes kunnen verzorgen.”
“We hebben heel hard gewerkt en weinig tijd gehad om echt te profiteren van het leven”, gaat Dirk verder. “Maar al bij al zou ik mijn leven voor niks willen verwisselen. Dat gevoel van zelfstandig te zijn is toch apart. Je hebt maar één baas: de klant. Zolang die tevreden is, zit je op rozen.”
“Hoeveel mosselen ik hier heb klaargemaakt in al die jaren? Tonnen. Ik zou van die berg niet graag afvallen…(lacht).”
Dat Dirk en Alice al die jaren niet alleen samen leefden maar ook dag in dag uit samen werkten is niet iedereen gegeven. “Mekaar vrijheid geven en compromissen kunnen sluiten. Dat is ons geheim. Anders hou je het niet vol.”
Wat ze gaan doen na de sluiting? “Dat is een compleet mysterie. We hebben geleefd voor de zaak. Een sociaal leven hadden we niet en feestjes gingen aan ons voorbij. Maar we vinden wel iets om ons bezig te houden (lacht).”
“Onze trouwe klanten, waarvan de meesten vrienden geworden zijn, vinden het uiteraard spijtig. Maar aan alles komt een eind. We willen hen wel bedanken voor al die jaren.”
“Onze droom is dat er zich nog een jong koppel zou aandienen om het restaurant verder te zetten. Dat de zaak die we hebben opgebouwd niet zomaar verloren gaat. Dan komen we zelf wel eens eten…(lacht).”
