‘Ik wil jullie zonder schroom helden noemen,’ sprak burgemeester Eddie De Block tot Celina De Clerck, Patricia Putteman en Erik Gillisjans. Deze laatste is de buurman van het Afrikaanse koppel waarvan de man op 12 juli zijn vrouw vier messteken toebracht. Celina en Patricia zijn twee verpleegsters van het wit-gele kruis die de ernstige gewonde vrouw de eerste zorgen toedienden.
De drie kregen een medaille die hen nog lang aan hun heldendaad zal herinneren. Ook een aantal collega’s van Celina en Patricia waren naar het August De Boeckhuis gekomen om hun collega’s te huldigen.
Hun verhaal
Aan onze medewerker deden zij hun verhaal. Buurman Erik Gillisjans wist dat er af en toe wel eens woorden vielen in het Afrikaanse gezin met een jong kindje. Maar op 12 juli liep de ruzie zwaar uit de hand: de man bracht zijn vrouw vier messteken toe. Ze vluchtte uit het appartement de straat op.
Celina De Clerck was net bij een patiënt in de Meutersstraat langs geweest toen zij de hevig bloedende vrouw op de stoep van de Oudstrijdersstraat opmerkte. De vrouw was in chock en riep voortdurend op haar dochtertje. Celina deed een beroep op haar collega Patricia, die in de buurt aan de slag was, en samen dienden ze de vrouw de eerste zorgen toe. ‘Gelukkig hadden wij voldoende materiaal in onze auto om het bloeden te stelpen want de vrouw had heel veel bloed verloren en dreigde het bewustzijn te verliezen,’ zegt Celina.
Bang? 
Buurman Erik probeerde intussen de agressieve echtgenoot te kalmeren en het kindje – nauwelijks een jaar oud – te beschermen. Hij had ondertussen ook de politie en de hulpdiensten gebeld. De dader wou wegrijden in zijn auto maar dat werd hem belet. Hij bleef verder heel apathisch tot de politie arriveerde. Plots werd hij agressief en er waren drie agenten nodig om hem te overmeesteren.
Celina is goed een jaar aan de slag bij het Wit-Gele Kruis, Patricia heeft er al 28 jaar op de teller. Na afloop hebben beide dames hun ronde verder gezet. ‘Ik had nog 9 patiënten die op me wachtten,’ zegt Celina.
Op de vraag of zij dan niet bang waren geweest, schudden ze alle drie van neen. ‘Het besef dat je misschien wel zelf in gevaar was, kwam pas achteraf. Maar een trauma hebben we er zeker niet aan overgehouden’. Een welverdiende medaille dus wel. Celina, Patricia en Erik stelden een voorbeeld van burgerzin en mogen daar gerust heel erg trots op zijn.
