Van een straffe madam gesproken. Nieuwbakken gemeenteraadslid Diana Tierens (PRO) brak donderdagmorgen haar bekken maar wilde toch absoluut op de gemeenteraad aanwezig zijn om de eed af te leggen. En dat deed ze ook, in een rolstoel, de pijn verbijtend. “Als ik ergens voor ga dan doe ik het 100%. Ik ga niet de politiek instappen en dan met een onnozele uitleg over een val meteen zeggen dat ik er niet bij kan zijn.”
Het moest donderdag een heuglijke dag worden voor Diana Tierens (57). Ze zette het voorbije jaar haar eerste stappen in de politiek en raakte meteen verkozen op de PRO-lijst. “Ik had mijn dag goed georganiseerd en wilde ‘s ochtends naar mijn werk vertrekken”, vertelt ze. “Ik trok de voordeur achter mij toe en stapte naar mijn auto. Daar ben ik ergens blijven haperen en ben ik vol op mijn romp gevallen. Een dommer ongeluk kan je niet verzinnen. Ik ben wel nog naar mijn werk gereden maar de pijn was gewoon niet te harden. Ik kon nauwelijks nog schakelen. Daarop ben ik toch naar de Spoeddienst gegaan. Daar hebben ze dan vastgesteld dat het om een bekkenbreuk ging. Weliswaar een ‘goeie breuk’ die niet kan verschuiven maar het blijft even pijnlijk.”
De dokters wilden haar twee dagen in het ziekenhuis houden maar dat was buiten Diana gerekend. “Ik wilde absoluut op de installatievergadering aanwezig zijn en mijn eed afleggen. Als ik ergens voor ga, dan geef ik mij 100 procent, zowel in mijn werk, in mijn relatie als ten opzichte van mijn kinderen. En nu dus ook in de politiek. Ik ben er nog maar pas ingestapt en ben meteen verkozen. Dit was dan ook zo’n belangrijk moment dat ik het onder geen beding wou missen. Stel u voor dat ik met zo’n onnozele uitleg moest afkomen dat ik gevallen was… Ik mag er niet aan denken.”
En dus ging Diana tegen doktersadvies toch gewoon naar huis. “Op eigen risico werd mij nog gezegd. Gelukkig woont er in de buurt een ambulancier die mij met de rolstoel tot aan het administratief centrum kon brengen. Anders was het veel moeilijker gegaan. Dan had mijn man mij moeten brengen maar ik kan maar één of twee meter op krukken gaan. Nu kon ik toch vlot naar de gemeenteraadszitting. De pijn viel op één of andere manier ook beter mee dan vandaag. Waarschijnlijk had de spanning een verdovend effect. Men heeft mij ook bedankt omdat ik al die moeite gedaan had. Anders moesten er toch nog een hoop andere regelingen getroffen worden en moest ik sowieso de eed nog op een andere moment afleggen.”
Voorlopig moet Diana zich aan platte rust houden. “De verpleegster komt elke dag en ik moet pijnstillers nemen. Het herstel zou normaal zes weken duren. Ik ga zien wat het geeft. Bij sommigen verloopt het genezingsproces al wat sneller dan bij anderen. Op 21 januari is er al de volgende gemeenteraad. Dan wil ik opnieuw zeker bij zijn, desnoods op krukken. Ik zal vanaf nu al het mogelijke doen om zo snel mogelijk op de been te zijn. De receptie voor het gemeentepersoneel van vanavond zal ik laten schieten maar waar moet gewerkt worden zal ik aanwezig zijn. Het jaar is slecht gestart maar we gaan het tij proberen keren.”
