Een week na de grote brand in de Lotusfabriek heeft de Facebookgroep ‘Wij willen een nieuwe Lotusfabriek in Meise’ al ruim 4.800 likes. Werkneemster Evy Goovaerts is de drijvende kracht achter de pagina. Hoewel ze zelf werkloos dreigt te worden, is dat niet haar grootste zorg. “Sommige collega’s hebben het nog moeilijker. Ook om hen te steunen blijf ik deze pagina beheren. We zijn één grote familie en we willen druk blijven zetten op de directie.” Vanuit die hoek blijft het intussen oorverdovend stil omtrent de toekomstplannen voor de site.
“Normaal gezien ging ik op het eind van de zomervakantie mijn vast contract krijgen. Maar vermits er geen fabriek is om in te werken ben ik volgende maand werkloos.” Evy Goovaerts windt er geen doekjes om. De allesverwoestende brand in de Lotusfabriek heeft ook haar wereld op zijn kop gezet.
Toch blijft ze zich inzetten voor haar collega’s. “Ik wil niemand in de steek laten. Hoewel ik waarschijnlijk geen contract meer krijg, voel ik mij nog steeds verbonden met Lotus. Ik wil dan ook nog blijven ijveren voor een nieuwe fabriek, onder meer via deze Facebookgroep. Ik heb het ook moeilijk, maar ik kom wel op mijn vier pootjes terecht…”
Hoewel ze ook nog eens haar wagen verloor bij de brand vindt Evy dat sommige collega’s nog erger af zijn dan zij. “Er werkt een koppel bij ons en die zij nu gewoon allebei hun werk kwijt. Dat moet nog moeilijker zijn om dragen. Sommigen hebben ook nog eens heel persoonlijke dingen verloren, tot zelf hun trouwringen toe. Die moeten ze uitdoen voor ze aan de werkdag beginnen.”
Sommige werknemers voelen zich ook schuldig zo blijkt. “Omdat ze vinden dat ze sneller hadden moeten reageren of dat ze meer hadden kunnen blussen. Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Feit is dat veel mensen het emotioneel echt heel zwaar hebben. Ze zijn hun ’thuis’ kwijt. De plek die hen hun broodwinning verschafte en ook de nodige voldoening op het eind van de werkdag. En bovenal ook: de plek waar je het met de collega’s zo goed kon vinden.”
Van de directie heeft het personeel sindsdien niets meer gehoord. ““De beangstigende vraag voor ons is natuurlijk: ‘Gaat de fabriek nog open?’. Dat is onze prioriteit. Voor ons staat de wereld nu stil. Het leven van 70 werknemers én hun gezin is overhoop gehaald wordt door die brand. We willen dan ook druk blijven zetten voor onze zaak. Het is alleszins hartverwarmend dat we zo veel steun krijgen van omwonenden en sympathisanten.”
De onderlinge band onder de werknemers blijkt heel groot te zijn. “Wij waren de kleinste vestiging en bijgevolg één grote familie. Er was niemand die niet met een ander overweg kon. De verbondenheid was dan ook enorm. Ook nu blijven collega’s afspreken om iets te gaan drinken. Andere gaan samen fietsen in de buurt om hun zinnen te verzeten. Dan passeren ze aan de fabriek om te zien of er nog iemand anders staat die ze kennen. Ze zoeken elkaar op. Ze hehbben allemaal hetzelfde meegemaakt. En de angst en onzekerheid laten diepe sporen na.”
Algemeen directeur William Du Pré herhaalt dat het nog te vroeg is om iets te kunnen zeggen over de toekomst van de site in Wolvertem. “We hebben ons de laatste dagen vooral geconcentreerd op een back-upplan voor de bevoorrading naar de klanten toe. We krijgen heel veel vragen en merken ook die acties op sociale media. Maar ik kan enkel herhalen dat het nog te vroeg dag is. En een termijn kan en wil ik er ook niet op plakken.”
