Gilles De Bilde (44) groeide op in het Breughelpark in Zellik. In 1995 won hij verrassend de Gouden Schoen als speler van Eendracht Aalst. Verder voetbalde De Bilde o.m. voor Zellik Sport, Merchtem, Eendracht Aalst, Anderlecht, PSV, Sheffield Wednesday, Aston Villa, terug Anderlecht en dan Lierse. Hij werd ook 25 keer geselecteerd voor de Rode Duivels. Wij ontmoetten “De Ket”op het zonneterras van Brasserie en Loungebar Loanton.
Waar ben je vandaag zoal mee bezig?
Ik reis Europa rond als voetbalcommentator voor Belgacom en de nieuwe sportzender Eleven. Verder ben ik in België ook verantwoordelijk voor het magazine Life After Football. En zelf voetbal ik ook nog bij de veteranen van VW Mollem waarmee we vier jaar na elkaar kampioen speelden.
Je groeide op in het Breughelpark in Zellik. Hoe was dat?
Ik vulde er mijn jeugd met straatvoetbal, samen met de plaatselijke allochtone jongeren. De buurt kende niet de beste reputatie maar voor mij was dit een wijk als een andere. Het was de ideale leerschool om je eigen karakter te ontwikkelen en je mannetje te staan.
Je werd enkele jaren geleden gevraagd als coach van het tv project Homeless World Cup.
Ik trainde er een groep daklozen die naar het wereldkampioenschap wilden. Voor velen was dit de laatste kans om van hun leven nog iets te maken. Vaak was pech en tegenslag de oorzaak van hun situatie. Uiteindelijk kwamen zes van de tien deelnemers door deze uitdaging opnieuw op het rechte pad. Dit gaf mij een bijzonder goed gevoel, ik moest toen ook vaak terugdenken aan mij jeugd.
Je carrière kreeg een boost bij Eendracht Aalst met een Gouden Schoen en een transfer naar Anderlecht. Wat was het geheim achter het succes van Eendracht Aalst?
Alles kon, niets moest. We waren een groep vrienden die voor elkaar door het vuur gingen. Ceulemans was een no-nonsense trainer waar ik het zeer goed mee kon vinden. De spelers hadden veel respect voor de mens en de carrière van Ceulemans. Hij kon in vijf woorden duidelijk maken wat hij wou. Ik hou wel van mensen die direct zijn.
Volg je Aalst nog en welke plaats heeft deze club in je hart?
Ik was er vorig seizoen nog om de aftrap te geven en werd er gehuldigd voor 20 jaar Gouden Schoen. De teleurgang van de club doet mij emotioneel wel iets, Eendracht heeft mij immers groot gemaakt. Er zit veel meer in deze club. Deze regio kan gerust een leefbare eersteklasser huisvesten.
Na Aalst vertrok je naar het grote Anderlecht, de club van je hart, waar je als jeugdspeler na één jaar was weggestuurd.
Ik werd er als jeugdspeler inderdaad doorgestuurd. Constant Van den Stock zei mij bij de ondertekening van mijn contract dat ik een dure (zure) transfer was. Mijn eerste seizoen onder Boskamp scoorde ik 15 doelpunten en werd ik samen met Johnny Bosman topschutter van het team. Anderlecht was voor mij een nieuwe context. De prestatiedruk is er immens. Je moet er wekelijks presteren en mooi voetbal brengen. Het ongelukkige incident met Krist Porte maakte een vroegtijdig einde aan mijn verblijf bij Anderlecht. Dick Advocaat belde mij na het incident om te melden dat er voor mij een plaats was bij PSV. Ik ben per direct vertrokken.
Was PSV voor jou opnieuw een trapje hoger?
Zeer zeker. Op alle vlakken. Ik voetbalde er met toppers als Nilis, Cocu, Zenden, Van Nistelrooy en Stam. Marc Degryse zat er zelfs op de bank. De dubbele confrontatie met Barcelona in de Chamions League was er voor mij het absolute hoogtepunt van mijn carrière. Mijn grootvader was net overleden en Dick vroeg me absoluut om te spelen. De hymne van de Champions League voor de wedstrijd, dat was het summum, daar doe je het voor. We speelden tweemaal 2-2 tegen het grote Barcelona. Ik scoorde er zelf een doelpunt.
Je werkte onder een aantal toptrainers als Boskamp, Advocaat, Robson. Wie was de beste?
(Zonder aarzelen) Dick Advocaat. De man is top in zijn vak, stelt hoge eisen maar heeft ook zeer menselijke kwaliteiten. Ik herinner mij dat hij met een delegatie van PSV naar de begrafenis van mijn grootvader kwam. Grote klasse.
Wat zijn de belangrijkste kwaliteiten van Gilles De Bilde?
Ik was snel, wendbaar en doelgericht. Ik zie vandaag nog weinig spelers in België die met een individuele actie het verschil kunnen maken. Hiervoor komen de mensen nochtans naar het stadion.
Heb je een verklaring waarom zoveel Belgische voetballers vandaag tot de absolute top behoren?
Enerzijds is dat te wijten aan een uitzonderlijke lichting. Anderzijds aan de opleiding die ze kregen. Velen van hen kregen, vaak op jonge leeftijd, hun opleiding bij een buitenlandse club. Gelukkig hebben de Belgische clubs ook ingezien – vaak om financiële redenen – dat een goede jeugdopleiding een noodzaak is geworden voor de clubs.
Zijn er niet teveel vedetten bij de Duivels om succesvol te zijn?
Er is vooral een goede trainer nodig. Er zit zeker voldoende werkkracht in deze vedetten ploeg. Dat moeten ze nu bevestigen. Zonder een prijs zou het een verloren generatie zijn.
Wat is de meest opvallende transfer geweest?
Ingaand: Okaka van Anderlecht. Het is straf dat een speler uit de Italiaanse Serie A naar België komt. Uitgaand: de top transfer van Mitrovic naar Newcastle voor 18 miljoen.
Tot slot nog enkel korte vraagjes:
Advocaat of Ceulemans: Advocaat als trainer, Ceulemans als mens,
Anderlecht of Aalst: Anderlecht maar internationaal ben ik socio van Real Madrid,
Dendoncker of Vanaken: Dendoncker,
Labrador of pitbull: Vroeger zou ik voor de pitbull zijn gegaan, geef mij nu maar een labrador.
