De brug over het Zeekanaal in Humbeek is alweer voor twee maanden dicht voor onderhoudswerken. Wie van de ene oever naar de andere wil, en niet wil omrijden, kan opnieuw een tripje maken met de veerdienst die een ganse zomer zal varen. Niet iedereen ziet er nog de charme van in. “Maar we zullen er ons wel weer doorheen slagen”, klinkt het bij de Humbekenaren.
Van 6 juli tot 5 september moderniseert De Vlaamse Waterweg nv de elektromechanica van de brug van Humbeek Sas. Dat is nodig om de brug de volgende decennia vlot te kunnen bedienen. De brug wordt permanent opgehaald tijdens de werken en zal dus niet toegankelijk zijn voor het wegverkeer. Er is een omleiding voorzien via de Verbrande Brug. Voor de scheepvaart is er geen hinder. Voor fietsers en voetgangers wordt een gratis tijdelijk veer ingelegd.
Opnieuw dus want dat was twee jaar geleden ook al het geval. Nadat een boot tegen de brug was aangevaren bleven de twee oevers in de eerste helft van 2019 liefst 4,5 maanden onderbroken en werd ook een overzetdienst voorzien. Schipper René Verbeeck is na twee jaar terug van – zo lijkt het – nooit weggeweest. “Het is plezant om terug te zijn”, lacht René vanuit zijn vertrouwde kajuit. “Je ziet meteen veel bekende gezichten terug op zo’n eerste dag. Je leert de mensen op de duur ook wel kennen. Of ze de boot nu gebruiken om naar hun werk, naar school, naar de winkel of naar ergens anders te gaan. Het wordt opnieuw een schone zomer in Humbeek (lacht).”
Er stonden op beide oevers al meteen heel wat passagiers te wachten op de overzet. “Ik heb mijn zoontje afgezet bij de onthaalmoeder”, vertelt Eva Straus net voor ze de veerpont opstapt. “Twee jaar geleden woonde ik hier nog niet dus voor mij is het allemaal nog nieuw. Dit wordt een tripje van drie keer per week voor mij. Het is nog even wennen want het bootje vaart maar om een bepaald uur heen en terug. Ik was blijkbaar nog niet goed geïnformeerd want ik heb een half uurtje moeten wachten. Dat had ik wel kunnen weten waarschijnlijk (lacht). Maar goed, ik ben nog in zwangerschapsverlof. Dus ik heb er nog de tijd voor om wat te wachten. Ik kan mij voorstellen dat het voor andere mensen moeilijker is.”
Linda Buelens (61) ziet er de charme minder van in. “Ik moet inderdaad weer over”, zucht ze met de fiets aan de hand. “Ik woon vlakbij Krëfel en moet dus telkens naar de overkant als ik naar de winkel wil. We hebben geen andere keuze. We zijn het intussen al gewoon want het is al de derde keer intussen. Maar het is toch alweer voor twee maanden. De eerste keer op dat bootje is plezant maar daarna is het toch veel tijdverlies. Als je iets vergeten bent van de winkel dan moeten wij naar Eppegem, ofwel moeten we helemaal rondrijden of dus het bootje pakken. Het is vervelend maar we zullen er wel doorheen geraken zeker…”
