Een icoon van de duivensport in onze regio neemt afscheid. André Moonens (63) houdt het na 40 jaar voor bekeken om uiteenlopende redenen. Hij verkoopt zaterdag zijn 102 prijsduiven. “Het is een zware dobber. Ik heb al heel wat traantjes gelaten de laatste weken.” André blijft de duivensport wel een warm hart toedragen. “Mijn grootste wens is dat deze geweldige sport kan overleven. Daar blijf ik mij voor inzetten.”
Sinds een vijftal maanden is André Moonens aan de slag als ‘duivensoigneur’ bij de gebroeders Desbusquois in Kapelle-op-den-Bos, ook een klinkende naam in het wereldje. Daar kan hij zich nog heelder dagen volop uitleven tussen zijn geliefde vogels.
Zijn eigen duiven, die is hij intussen bijna kwijt. Letterlijk. “Alle 102 staan ze momenteel te koop op internet. Tot de allerlaatste. De voorbiedingen duren nog tot vrijdag. Zaterdag volgt dan de definitieve zaalverkoop in Gooik.”
Of de biedingen meevallen? “Ze ‘gaan ‘heel goed”, glimlacht Moonens. “Laat ons zeggen dat ik hoop op een veelvoud van 10.000 euro…”
Het einde van een levenswerk laat Moonens niet onbewogen. “Al weken heb ik het er moeilijk mee. Liters heb ik al geweend. Voor mijn vrouw is het wel nog erger. Zij is bijna nog meer door de duiven gefascineerd dan ik. Ze heeft zes maanden geleden echter een stoflong ontwikkeld. We mogen geen duiven meer houden. Zij verzorgt de duiven nog vandaag maar draagt een speciaal masker en wegwerpoveralls. We hebben zelfs een speciale sas thuis waar ik mijn kleren uitdoe als ik thuiskom. Na de verkoop gaan we ons huis verkopen. Anders wordt het te pijnlijk. Ze gaat in een tuin moeten kijken waarin niks meer rondvliegt.”
Los daarvan was het niet meer houdbaar om in het verstedelijkte Strombeek-Bever van vandaag nog verder duiven te houden. Maar daar wil André liever niet over uitwijken. “laat ons het positief houden…”
Over zijn eigen sportieve hoogtepunt moet hij niet lang twijfelen. “De eerste prijs nationaal vanuit Bourges over 500 kilometer in 2010. De eerste op liefst 55.000 duiven. Dat heeft mijn leven veranderd. De adrenaline op dat moment was niet te beschrijven. Een beter gevoel dan 5.000 orgasmes samen (lacht). Ik wist het meteen dat ik gewonnen had maar ik moest dan nog uren wachten op de bevestiging. Ik heb toen twee dagen geleefd op champagne. Ik kon ook gewoon niks anders meer binnenkrijgen. Ik kreeg felicitaties van over heel de wereld, stond in alle kranten en werd in alle media opgevoerd. In het kursaal van Oostende heb ik toen voor meer dan 600 genodigden de beker en medaille gekregen uit handen van prins Laurent. Sindsdien ben ik er eigenlijk nog meer tijd in gaan steken en er mijn leven op toegespitst. Mijn hobby werd een fulltime job.”
De successen volgden mekaar dan ook snel op. “Ik heb 49 eerste prijzen gehaald in één seizoen…”
“Mijn geheim? De passie moet de overhand halen om succesvol te zijn. Je mag de uren die je erin steekt niet tellen. Tegenwoordig gaat het al te vaak alleen maar om geld in de duivensport. Er is ook veel naijver. Dat komt door de transparantie van het internet waardoor er teveel op het geld gefixeerd wordt. Een duif van 300.000 euro dat is zoals Eddy Merckx: een unicum. Daar gaat dan alle aandacht naartoe. Maar normale prijzen voor duiven variëren tussen 50 en 200 euro. Niet zo bijzonder dus.”
Intussen ziet Moonens zijn geliefde sport echter steeds verder afglijden. “Toen ik begon in 1975 waren er in Strombeek 180 duivenmelkers actief. Er waren zelfs twee duivenlokalen. Vandaag blijf ik nog als zo goed als enige over.”
Daar heeft Moonens een duidelijke mening over. “Aan de ene kant staat de duivenbond machteloos, aan de andere kant vind ik dat ze te weinig doen om met onze sport op een positieve manier naar buiten te komen. Je moet je geld vandaag de dag niet meer steken in een suf blaadje. Waarom niet investeren in een televisiereeks waarin de duivensport als rode leidraad fungeert? België is de bakermat van de duivensport maar dat wordt te weinig uitgedragen. Ik ben een idealist op dat vlak.”
“Ik droom maar van één ding meer: dat de duivensport niet kapot gaat. En daar wil ik mijn steentje zoveel mogelijk toe bijdragen door links en rechts te gaan spreken. Maar ik hoop ook de duivenbond te sensibiliseren. Dat ze eindelijk eens in actie schieten…”
