Woon-zorgcentrum Heilig Hart heeft afscheid genomen van een niet-alledaagse vrijwilligster. Josée Spruyt uit Machelen is zelf liefst 92 en begeleidde sinds 2001 de bewoners.
Niet dat haar gevorderde leeftijd haar parten speelt maar ze besloot zelf dat het nu toch tijd was om ‘op pensioen te gaan’. Josée zal echter wel nog op bezoek komen bij de bewoners die haar nauw aan het hart liggen. ‘Ik kom nog terug, maar niet meer om te werken’, lacht de levenslustige senior.
Josée Spruyt heeft na 13 jaar afscheid genomen als vrijwilligster in woon-zorgcentrum Heilig Hart Ze begeleidde de bewoners in een rolstoel naar de afdeling kinesitherapie en bracht hen na hun behandeling terug naar de kamer.
‘Ik was hun contact met de buitenwereld’, vertelt Josée. ‘Met mij konden ze nog een echt babbeltje doen. Die mensen vertellen uiteraard graag over vroeger maar hebben vaak geen klankbord. Wel, ik weet wat vroeger geweest is en ik kan er ook met hen over meepraten (lacht).’
Het is niet eens zo dat Josée het ‘werk’ niet meer aankan op haar 92ste.
‘Het heeft gewoon een praktische oorzaak. Ik moet twee bussen nemen om naar huis in Machelen te gaan. Nu het uur veranderd is en het al vroeg donker is, wordt het op mijn leeftijd wat te gevaarlijk om daar aan die onbeschutte halte nog te staan wachten. Ik ga niet in de regen blijven staan en mij ziek maken.’
De bewoners zien Josée niet graag vertrekken. ”Je komt toch nog terug na de winter?’, vragen ze mij. Maar dat ga ik niet doen. Wie weet wat de winter brengt… Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik nog altijd in zo’n goede gezondheid verkeer. Ik heb echt geen klagen. Ik kan nog altijd goed doen voor anderen en dat maakt mij gelukkig. Ze willen allemaal het groot lot winnen. Maar ik kan u verzekeren: een goede gezondheid is belangrijker. Dat besef je des te meer – zeker op mijn leeftijd – als je al die mensen in het woon-zorgcentrum ziet die hulp nodig hebben.’
Kind & Gezin
Josée heeft een leven vanvrijwilligerswerk achter de rug.
‘Ik ben dat gewoon geweest. In het voormalige Van Helmontziekenhuis in Vilvoorde bracht ik 20 jaar lang boeken rond bij de patiënten. Ik heb ook 31 jaar bij Kind & Gezin gewerkt waar ik kindjes woog en mat. En ik zit al jaren in het kerkkoor.’
‘Ik kan het iedereen aanbevelen. Je wordt oud van niks te doen. Ze zouden dan ook meer vrijwilligers aan de slag moeten krijgen. Maar voor mij is het mooi geweest. Ik ben tevreden dat ik zo’n afscheid heb mogen nemen van die mensen.’
‘Ik heb er spijt van en de bewoners hebben er ook spijt van. Maar niets blijft duren. Ik ga het missen. Maar ik zal soms nog wel eens binnen springen hoor’, belooft ze.
Directeur Kris Vandeneede is Josée vooral erg dankbaar.
‘In het woonzorgcentrum is ze voor medewerkers, bewoners en vrijwilligers zoveel jaar een vaste waarde geweest. Altijd positief ingesteld, steeds met de glimlach en erg enthousiast en ondernemend. Voor iedereen had ze tijd, een luisterend oor en goede raad. José zal door iedereen gemist worden, maar gelukkig kondigde ze tijdens de receptie aan dat we haar nog regelmatig zullen zien.’
