Landbouwer Georges Pinnock is het slachtoffer geworden van vandalen. Op verschillende plaatsen werd de omheining van zijn weide doorgeknipt. Gevolg: 80 koeien ontsnapt en heel wat moeite om die terug te halen want Georges is ook nog moeilijk te been. “Ik ben er een hele dag zoet mee geweest. Om 16 uur heb ik de laatste koe ontdekt, midden in de maïs.” Er is door de uitbraak ook heel wat schade aan gewassen en zelfs tuinen. Een van de dieren raakte ook ernstig gewond. Pinnock is naar de politie gestapt. Een en ander zou te maken kunnen hebben met een betwiste buurtweg waarlangs de koeien passeren op hun weg naar de stal.
Voor landbouwer Georges Pinnock werd het allesbehalve een alledaagse dinsdag. Om 8.30 uur ‘s ochtends kreeg hij de melding van een buur dat zijn 80 koeien waren uitgebroken. De omheining was op meer dan één plek doorgeknipt. De dieren hielden huis in naburige maïsvelden en in een aantal tuinen. Met vereende krachten werden verre ongelukken voorkomen “Onze buren hebben flink geholpen”, vertelt vader Willy Pinnock. “Op een gegeven moment dreigden de dieren zelfs op straat te belanden. En zoals je weet: die beesten kennen geen voorrang van rechts.”
Uiteindelijk werden de dieren toch allemaal terug de weide ingedreven. “Maar dat heeft echt bloed zweet en tranen gekost”, zegt Georges Pinnock die andersvalide is sinds een koe op zijn been belandde. “Om 16 uur heb ik de laatste koe aangetroffen. Ze zat doodleuk in het midden van een maïsveld. Ik hoorde geritsel en toen besefte ik dat er iets niet klopte want het was windstil.”
Sommige buren vonden de situatie best amusant. “Een buurvrouw kwam mij vertellen dat ze het wel grappig vond dat er een paar koeien voor haar raam naar de televisie stonden te kijken. Sommigen grapten ook dat ze al een koe in iemand zijn diepvries hadden zien verdwijnen.”
Goedbedoelde kwinkslagen maar de gevolgen zijn allesbehalve lachwekkend. “Een van de melkkoeien heeft een zware verwonding aan een speen en een spierscheur opgelopen toen ze op haar vlucht over een hekje wou springen.”
Wie achter het vandalisme zit is niet duidelijk. “Er loopt een vermeende buurtweg door de weide. Een aantal mensen willen dat die opengesteld wordt. Af en toe komt daar commentaar op. De milieuambtenaar heeft mij echter persoonlijk gezegd dat die op geen enkele atlas staat en dat dat wel degelijk mijn privé-grond is. Ik zou dat nu eens helemaal willen uitklaren maar hij is net nu in verlof.”
“Feit is dat mijn koeien langs daar moeten passeren om in de stal te komen drinken. Ik kan door mijn conditie niet telkens die doorgang open en dicht komen doen. Dus blijft die permanent open voor de koeien. Er was ooit een bareel maar die is gestolen. Ook eerder is er al eens in de omheining geknipt. Toen zaten de koeien in het bos. Het hoge gras dat nu in het wegje staat maai ik ieder jaar zelf. Dit jaar echt nog niet. Het ligt er vol losse afgefreesde asfalt, steentjes en asbesthoudend materiaal. Door de droogte stuift het te hard dus dat riskeer ik nu niet.”
Georges is er het hart van in. “Ik heb geen oog dicht gedaan van de emoties. Mijn been doet pijn van achter de koeien te zitten. En het was ook een enorm werk om die omheiningen te herstellen. Ik heb er dan ook de politie bijgehaald. Dit kan ik niet laten passeren. Je zit nu al met die hitte constant bezig of je koeien wel voldoende drinken hebben en of er nog wel water uit de put komt. En dan krijg je dit er bovenop. Ik ben fier op die beesten.”
Over de buurtweg zelf wil Georges gerust een compromis sluiten. “Ik wil die niet per sé dichthouden. Het gaat er gewoon om dat het moet praktisch doenbaar zijn. Mijn koeien moeten kunnen komen drinken. Ik heb al een paar goede gesprekken gehad met buren. Die zeggen dat het toch makkelijk zou zijn als kinderen langs daar naar school zouden kunnen. Ik sta daar open voor. Mogelijk is een systeem waarbij passanten een hek kunnen openduwen dat daarna terug dichtvalt een optie. Zolang ze mijn beesten maar gerust laten.”
