De politie van Grimbergen is zwaar gefrustreerd over de laksheid van het gerecht. Aanleiding is de onderschepping van drie mannen die op het punt stonden een apotheek te overvallen. Ze werden echter op last van het parket vrijgelaten. De drie verlieten te voet het commissariaat om vervolgens – zoals later bleek – meteen doodleuk in de dichtstbijzijnde residentiële wijk in te breken. Korpschef Jurgen Braeckmans klaagt de kwestie aan in een e-mail gericht aan de procureur, collega’s en gemeentebestuur. “Het is niet de eerste en niet de laatste zaak maar wel de bittere realiteit…”
De korpschef uitte zijn frustratie naar aanleiding van een interventie van de politie aan een apotheek op de Sint-Annalaan in Strombeek-Bever op 14 januari. De uitbaatster belde de politie met de melding dat drie personen op het punt stonden om de apotheek te overvallen. Ze waren in het zwart gekleed, half vermomd en hielden de apotheek in de gaten vanop straat. De drie – minderjarigen van 14 en 15 jaar – werden uiteindelijk opgepakt. In de struiken vlak naast de jongeren trof de politie een pepperspray en een rubberen baseball-bat aan. Een van hen gaf ook toe dat de pepperspray van hem is.
Bij verder nazicht blijken twee van hen ook gekend en zijn er zelfs opvolgingsmaatregelen aan verbonden. De drie, afkomstig uit Vilvoorde en Laken, worden naar het commissariaat van Grimbergen gebracht. Daarbij gedragen ze zich ook zeer arrogant.
Het parket oordeelt echter dat aan de drie geen ‘gewapende overval/diefstal met geweld of bedreiging’ ten laste kan gelegd worden. Er dient enkel een PV van schending van de opgelegde voorwaarden en een PV van illegaal bezit van een wapen opgesteld te worden.
Rond de middag mogen de drie minderjarigen gaan. Ze verlaten het commissariaat en begeven zich te voet naar de Spaanse Lindebaan om verderop de Mérodestraat in te slaan. Daar bevindt zich een residentiële wijk met villa’s. Om 13.15 uur ontvangt de politie een melding van een inbraak in een woning in de Mérodestraat met drie daders. Er zouden twee laptops gestolen zijn. Ter hoogte van het kruispunt Triohofstraat met de Brusselsesteenweg ziet de interventieploeg dezelfde drie jongeren staan. Als de ploeg hen benadert gooit één van hen een rugzak weg. In deze rugzak zitten twee laptops, een bivakmuts, zwarte sporthandschoenen en een sjaal.
De drie minderjarige verdachten worden allen verhoord met tolk en advocaat waarna ze ter beschikking worden gesteld van de jeugdrechters in Brussel en Halle-Vilvoorde. Twee van hen blijven aangehouden, één persoon wordt vrijgelaten.
Braeckmans geeft aan dat om te beginnen de administratieve rompslomp voor het dossier onvoorstelbaar is. “Er werden 11 processen-verbaal opgesteld goed voor een totaal van 71 pagina’s. Daarvan werden 9 exemplaren voorzien voor de parketten en advocaten. Voor de afwerking van de dossiers werd het volledig team van de recherche (6 medewerkers) ingezet die non-stop doorgewerkt hebben van 13.30 uur tot 23.30 uur. Daarnaast werden ook drie wijkinspecteurs en een agent van het verkeersteam ingeschakeld.” Voor de volledigheid was er ook nog een dossier van een inbraak in de wijk Verbrande Brug mee opgenomen in de werklast.
“Enerzijds schipperen we tussen blijdschap en fierheid en onbegrip, frustratie en ontgoocheling”, schrijft Braeckmans. “Dankzij de snelle reactie van de bevolking konden we die dag vijf verdachten intercepteren. De verschillende contactnames met parket Brussel en Halle-Vilvoorde zijn noodzakelijk in de huidige gerechtelijke structuur maar voor dezelfde feiten kan men een andere visie hebben én een andere beslissing treffen. De overbrengingen naar Brussel zijn bovendien tijdrovend. Er werd twee uur gewacht op de vordering van de Nederlandstalige jeugdrechter.”
De administratie – goed voor een mega papieren dossier – neemt volgens de korpschef veel tijd in beslag en is verre van ecologisch. “Het is daarbij ook duidelijk dat minderjarige verdachten niet onder de indruk zijn van de interceptie als ze meteen daarna nieuwe feiten plegen. De wijkinspecteur die contact heeft met de uitbaatster van de apotheek was beschaamd en durfde nauwelijks te vertellen dat de verdachten al op vrije voet zijn. De uitbaatster voelt zich nu onveilig en vraagt of de politie regelmatig kan passeren.”
De korpschef stelt zich dan ook grote vragen. “Al die werkuren, veel administratie en veel papier… en met welk resultaat. In tijden waar men het voortdurend heeft over efficiëntie, organisatie en ecologie is dit de bittere realiteit. Het is niet de eerste dergelijke zaak en niet de laatste. Het is een steeds terugkerende frustratie…”
