Ook voor het AZ Jan Portaels in Vilvoorde werd dinsdag 22 maart een zware beproeving. Na de aanslagen op de luchthaven werden er liefst 27 slachtoffers binnengebracht, zowel zwaar- als lichtgewond. Het meeste van alle ziekenhuizen zelfs, na het Militair Hospitaal.
“Ik ben trots op wat we als regionaal ziekenhuis toch maar voor mekaar gekregen hebben”, zegt hoofdgeneesheer Kenneth Coenye.
Het AZ Jan Portaels is het ziekenhuis dat het dichtst gelegen is bij de luchthaven van Zaventem. “Het is dan ook niet verwonderlijk dat wij al snel betrokken waren bij de opvang van gewonden”, legt hoofarts Kenneth Coenye uit.
“Onmiddellijk na de afkondiging van het provinciaal rampenplan hebben wij alle geplande ingrepen in het operatiekwartier afgelast, bijkomend personeel opgeroepen en het chirurgisch team stand-by gezet. Alle medewerkers werden verzocht in het ziekenhuis te blijven, zelfs na het beëindigen van hun normale shift. Twintig minuten na aankomst van de eerste zwaargewonden, lag het eerste slachtoffer al op de operatietafel voor een voetamputatie.”
En die waren er helaas nog meer. “Er waren veel amputaties door de metalen voorwerpen die in de bom verwerkt zaten. Het ging dan ook puur om oorlogswonden. Er waren zelfs stukken metaal die tot in de de hersenen van sommige slachtoffers zaten.”
Van de 27 binnengebrachte slachtoffers waren er drie zeer zwaar gewond, 5 zwaar gewond en 19 lichtgewond.
“Twee van de drie die er het ergst aan toe waren, werden met zware brandwonden overgebracht naar een ander ziekenhuis. 15 mensen werden intussen na verzorging ontslagen en er blijven er nu nog negen over. Het gaat bij hen onder meer om kleinere amputaties zoals van vingers en voeten. Er zijn ook verschillende drukletsels door de bommen zoals gesprongen tromvliezen en longkwetsuren en daarnaast ook nog een aantal open breuken.”
Voor het AZ Jan Portaels was het de meest hectische dag ooit. “Maar iedereen heeft zich ongelooflijk ingezet. We hebben een tiental extra personeelsleden moeten oproepen maar artsen boden zichzelf spontaan aan. Bij de eerste toevloed van zwaargekwetsten ben ik zelf ook gaan helpen op de spoeddienst. Ik ben dan wel urgentie-arts van opleiding maar in mijn huidige functie is dat toch uitzonderlijk. We hebben nog nooit iets van deze orde te verwerken gekregen. Maar we hebben dat als regionaal ziekenhuis goed gedaan. Na Neder-over-Heembeek hebben wij het grootste aantal slachtoffers opgevangen. Ik ben dan ook trots dat we dit voor mekaar gekregen hebben.”
