Koen Van Renterghem (25), de tuinier die de reuzenaronskelk in de Plantentuin met veel toewijding verzorgt, ging gisteren weer aan de slag na een deugddoende vakantie.
Met gemengde gevoelens want alweer miste hij de bloei van zijn ‘kindje’. En dit al drie van de vier keer dat de plant bloeide de voorbije jaren. “Blijkbaar leven ze op als ze mij niet meer zien”, kan de pechvogel er wel nog mee lachen.
Van 8 tot 11 maart waren het weer hoogdagen in de Plantentuin. De driedaagse bloei van de reuzenaronskelk lokte liefst 2.500 nieuwsgierigen die de sfeer kwamen opsnuiven aan de fameuze stinkbloem.
De grote afwezige op het feestje was tuinier Koen Van Renterghem. En niet voor het eerst. De jongeman miste al voor de derde keer op vier de bloei van de unieke plant die hij dag in dag uit verzorgt. “En dan was de bloei die ene keer nog onvolledig”, lacht de pechvogel, die gisteren weer aan de slag ging.
“Ik weet niet hoe het komt maar ik heb al elke keer pech gehad. Begin januari geef ik mijn verlof door. Nu zat ik in Thailand en dat lag natuurlijk al een hele poos vast. In 2008 was ik dan weer op kamp met de chiro, en in 2011 op skivakantie. Enkel in 2013 was ik er bij. Al scheelde dat ook niet veel want ook toen ging ik net op reis vertrekken. De bloei was toen echter wat tegenvallend. Langs één kant was de knol beginnen rotten.”
Koen is al zes jaar in de weer als tuinier in de Plantentin. “Ik sta onder meer in voor vijf exemplaren van de reuzenaronskelk en de zowat 50 kleinere versies. Ik verzorg die, verpot ze, zorg voor water en meststoffen en volg ze op in de groei. Het zijn heel gevoelige plantjes.”
“Hoe erg ik dit nu allemaal vind? Ik relativeer dat wel hoor. Hier in de Plantentuin lachen mijn collega’s er wel hartelijk mee. Elke keer als ik een knol verpot, vragen ze wanneer ik op verlof ga. Om te weten wanneer de plant zal bloeien (lacht). Ik lach er nu wel mee maar ik wil dat toch wel één keer in volle glorie zien in mijn carrière. Gelukkig heb ik nog tijd…”
Op vakantie in Thailand had Koen de bloei van op afstand wel gevolgd. “Een collega had mij een bericht gestuurd en op plaatsen waar ik wiFi had, ging ik wel geregeld naar de Facebookpagina kijken. Ik ben vertrokken de zondag voor ze openging. Ik wist sowieso wel dat het niet te lang meer ging duren. Dat is even vloeken maar ja, er komen nog kansen.”
Waarschijnlijk zelfs al op zeer korte termijn. “Er is opnieuw een grote knol ‘klaar’. Het zal waarschijnlijk voor deze zomer zijn. En – geloof het of niet – het zou net weer in de periode kunnen zijn dat ik op chirokamp ben. Het is echt wel straf. Volgens mij zien ze mij niet meer graag. Als ik weg ben dan leven ze blijkbaar op. Maar zelfs al ben ik op kamp, deze keer kom ik toch even op en af terug naar Meise… (lacht).”
