Zowat 120 bewoners van een appartementsgebouw in de Italiëlaan in Vilvoorde moeten zich al ruim een week behelpen zonder lift. Geen sinecure als je weet dat er 12 verdiepingen zijn. Sommige bewoners, het merendeel 60-plussers, moeten dan ook liefst 165 trappen op om aan hun deur te geraken.
“Wij worden gegijzeld in onze eigen flat”, klinkt het boos. Liftenfabrikant Otis belooft dat het probleem vandaag zal opgelost worden.
De bewoners van een flatgebouw op de Italiëlaan krijgen het al sinds vorige woensdag op de heupen. Ze moeten het stellen zonder lift en dat valt lelijk tegen in een appartementscomplex dat 12 verdiepingen telt. De voelt zich dan ook zwaar in de steek gelaten door liftenbouwer Otis.
“Het is eigenlijk al bezig sinds augustus”, vertelt bewoner Filip Eerdekens. “De lift begon na een onderhoudsbeurt plots heel veel lawaai te maken. De maanden daarna ging het vervolgens van kwaad naar erger. Ik denk dat ze eind november en begin december op korte tijd zelfs 15 keer zijn langsgeweest om de lift telkens terug in gang te krijgen.”
Tot ze vorige week woensdag definitief werd stilgelegd. “Toen kregen we te horen dat een stuk van de motor moest vervangen worden. ‘En dat ging 8 weken duren’, klonk het doodleuk.”
Onaanvaardbaar uiteraard voor de bewoners . “Ik heb geëist dat ze een voorlopige oplossing moesten zoeken want dit kon gewoon niet. Intussen beloven ze nu al dagen achtereen dat het zal gemaakt worden. Maar er komt niks van in huis. Ze lachen ons eigenlijk gewoon uit. Sommige oudere mensen die minder goed ter been zijn, zijn al een week niet buitengekomen. En hier woont ook een blinde man op het negende verdiep…”
Luc Vandenbroeck (63) en Freddy Lombaerts (71) wonen op het achtste. “Ik ben hier sinds 1969 maar dit heb ik nog nooit meegemaakt”, zucht Freddy. “Hier wonen mensen van 80 en ouder, waarvan sommige slechtziende zijn of gehandicapt en waarbij ze hun middageten brengen. Die moeten dat maar beneden zien te gaan halen… Want die traiteurdiensten gaan dat uiteraard niet naar boven gaan brengen langs al die trappen. Als we met boodschappen boven komen zijn we drijfnat van het zweet. Ik ben mij gisteren zelfs meteen moeten gaan wassen.”
“Iedereen zit hier ook op mekaars lip”, gaat Luc verder. “De mensen zijn nerveus. En ze komen altijd bij ons terecht. Wij zijn hier blijkbaar het aanspreekpunt voor iedereen maar we kunnen er ook niets aan verhelpen. De politie hebben we ook al gebeld maar die komen daarvoor niet af. Dat zoiets twee of drie dagen duurt, maar zeven? Dat kan gewoon niet. Gelukkig helpen de bewoners mekaar ook wel. Iedereen is solidair en helpt de ander uit de nood. Maar dit is niet houdbaar…”
Bij Otis liet men ons gisteren weten ‘dat vrijdag het nodige wordt gedaan’. “De mensen kunnen gerust zijn. De lift zal terug werken.”
