Wie van ons heeft er niet gedanst op de new wave muziek van Discobar Zebedeus? Of in de discotheken Dibango, La Strada of Kocorico? Dan ken je wellicht DJ Joost. Joost Robberechts (52) is een man van de muziek. Muziek draaien is zijn vak, zijn hobby, zijn hele leven. Muziek en restauratie en lekker eten.
Hoe kwam jij tot de muziek? Hoe werd je DJ?
Ik was een jaar of vijftien toen ik met mijn oudste broer Leo (discobar Karioka, discobar Xenomania) al meeging. Helpen opzetten en weer afbreken maar af en toe, meestal in de stille momenten, mocht ik zelf al eens draaien. Zo kreeg ik de microbe te pakken. Toen ik 17 was stopte Leo ermee. Ik heb mijn kans gewaagd, samen met Johan De Boeck. Op 11 november 1978 trad Zebedeus voor het eerst op in ‘den Echo’ in Merchtem. De ultieme uitdaging als dj is om mensen aan het dansen te brengen en daar slaagde ik wonderwel in. Het verhaal was vertrokken.
En wat vonden ma en pa daarvan?
Ma en pa? Die waren radicaal tegen. Ze hadden liever gehad dat ik wat meer mijn best deed op school en ‘een normale job’ vond. Maar ze zijn bijgedraaid en ze waren er zelfs fier op dat hun zoon het op eigen kracht tot had gemaakt als DJ. Mijn andere broer, Frank, ging naar de tuinbouwschool in Peizegem en heeft nu een bloeiende bloemen- en plantenzaak in Wolvertem waar ik ook vandaan kom.
Hoe zat het met de muziek in die beginperiode?
We zaten toen in de overgang van de late flower power en rock naar de new wave. Ik herinner mij nog de grootste hits van dat moment: ‘Go your own way’ van Fleetwood Mac, “Sultans of Swing’ van Dire Straits en ‘Saturday Night’ van Herman Brood, al ietwat alternatiever. In die periode maakten U2 en Simple Minds een steile opgang. Dat was helemaal mijn ding. New wave is dat trouwens nog altijd. Ik draai nog altijd een vijftal new wave party’s per jaar en daar komt nog steeds veel volk op af.
Zebedeus werd zeer populair en DJ Joost was druk bezig.
Elk weekend waren er minstens 2, 3 optredens van Zebedeus. Het hoogtepunt, maar dat was maar één keer, was: zeven discobars met het Zebedeuslogo. Woensdag en donderdag draaide ik voor de studenten in Leuven, Brussel of Gent. Zondag was ik vaste DJ in de Atlantis in Merchtem en dan waren er nog de weekendfuiven.
Toch geen gemakkelijk leven.
Ik was ondertussen zelfstandige geworden maar kon toch bij ma en pa ‘op hotel’. Die hadden zich ondertussen verzoend met een leven als DJ. Pater Mathieu van het Sint-Theresiacollege in Kapelle had hen gezegd: “Hij zal nooit een student worden maar hij zal zijn plan trekken”. Dat heeft vooral mijn moeder inschikkelijker gemaakt. Zebedeus trad op in een wijde regio: een groot stuk van het Pajottenland en, zeg maar, de noordrand van Brabant met wat uitstapjes naar Oost-Vlaanderen.
Wat was het grote succes achter de New-Wave cultus van Zebedeus?
Het was vooral iets nieuws. Vele mensen waren wat uitgekeken op de rock en de gitaren. De elektronica en vooral de synthesiser zorgden voor een revolutie in de muziekwereld. Al snel bleek deze muziek een bindmiddel voor een eigen volkje, één grote familie. De zwarte kledij en opvallende haartooi waren het handelsmerk. Zowel managers, directeurs als de gewone werkman maakten deel uit van deze unieke muziekstroming.
Heb je er nooit aan gedacht om dit succesverhaal op de radio te brengen?
In de jaren 80 heb ik wel even op de radio gewerkt. Op vraag van Rudy van Vlaanderen was ik een buitenbeentje met mijn muziek van de commerciële zender Radio Seven. En op FM Brussel werkte ik met Marcel Vanthilt (Arbeid Adelt) en Gust De Coster. Ik heb ook nog eens een stemtest bij de toenmalige BRT afgelegd maar daar stopte het verhaal.
Bleef het succes van Zebedeus duren?
Toen ik een jaar of 25 was begon het aantal fuiven te verminderen door de opkomst van de discotheken en nadien de festivals. Ik zag daar de mensen die ik vroeger op fuiven zag. Ik stapte toen naar Jozef De Smedt van brouwerij Ginder-Ale met een plan voor een discotheek in Merchtem. Samen met Pierre Bogemans (van de Atlantis) ben ik dan begonnen met Dibango in de zaal op de Krekelendries in Merchtem. Dat was een succesverhaal met hoogtes en laagtes. Er kwamen ook heel wat bekende artiesten en dj over de vloer zoals Rob De Nijs, Regi, Boney M, Robin S en vele anderen. Tenslotte is Dibango bijna 20 jaar blijven bestaan. Ik heb veel generaties, elk met hun eigen muziek en kledingstijl, meegemaakt. En gezien hoe zondag als uitgangsdag moest plaats maken voor de donderdag. Daar speelde de opkomst van Kinepolis een belangrijke rol in.
Maar Joost bleef niet stil zitten.
Na Dibango kwam La Strada in Schepdaal. Na een schietincident, dat gelukkig goed afliep, besefte ik dat er teveel risico’s verbonden waren aan het vak van discotheekuitbater. Ik ging hotelschool volgen en zette met ’t Fonduehuisje in Asse mijn eerste stappen in de restauratiewereld. Ondertussen had ik mijn oog laten vallen op De Salamander in Buggenhout. Na lang onderhandelen met de eigenaar en aanslepende problemen om een vergunning te krijgen, kon Hof Ter Buecken in 1998 van start gaan. Ondertussen had ik ook Brasserie Brazzaville in Wolvertem en discotheek Kocorico in Zomergem. Met vier, vijf zaken om te runnen, besefte ik echter dat je maar eenmaal leeft. Wij hebben geen kinderen en zo’n zwaar leven sloopt je gezondheid. Ik heb dus wat afgebouwd.
En waar is Joost vandaag mee bezig?
Ik heb Hof Ter Buecken (met een grote en een kleine feestzaal) in Buggenhout en ’t Swingpaleis in Merchtem. Er is vandaag weer een nieuwe generatie jongeren met een eigen mentaliteit. De discotheken en ééndagsevenementen hebben ingeboet tegenover meerdaagse festivals als Rock Werchter en Tomorrowland. En jongeren blijven vaker thuis met de sociale media en computer games. Ook in de restauratiewereld is er veel veranderd. Bij een trouwfeest ligt de nadruk hoe langer hoe meer op de dansparty. Op een enkele wals en een Huckle Buck na, wordt daar vooral de muziek van vandaag gedraaid.
Naar wat luister je vandaag zelf?
Mijn absolute favoriet is Pink Floyd. Daarnaast is er natuurlijk de New Wave. Toffe dance kan ik wel smaken maar dub step en hip-hop zijn niet aan mij besteed. Mumford and Sons en Arctic Monkeys kan ik wel appreciëren en dichter bij huis the Intergalactic Lovers (uit Aalst, nvdr).
En waar vul jij je dagen mee?
Als Zebedeus zijn er nog een vier, vijf new wave fuiven per jaar. Daarnaast is er ’t Swingpaleis (op de plaats waar vroeger Dibango was). Elke tweede zaterdag van de maand is er muziek voor de minder jonge jongere (muziek van vroeger tot nu) en in het najaar wordt de derde zaterdag van de maand gereserveerd voor de jongeren. Tenslotte is er Hof Ter Buecken. Vrijdag en zaterdag zijn gereserveerd voor allerlei feesten. Elke zondag is er een brunch en af en toe wordt lekker eten gecombineerd met een optreden van o.m. Will Tura, Paul Severs of Gunther Neefs. Op zondag 11 mei bijvoorbeeld was er een moederdagbrunch en op zondag 8 juni komen de papa’s aan de beurt. En op Pinksterzondag 8 juni is er een New-Wave party In Brouwerij Palm In Steenhuffel.
