Vilvoorde is een nieuwe pastoor rijker. Jan Van Achter (47) uit Halle heeft een allesbehalve alledaags parcours afgelegd. Hij werkte jarenlang als notarieel jurist en besliste in 2011 uiteindelijk om toch zijn roeping te volgen en naar het seminarie te trekken. Zondag ging hij zijn eerste mis voor in de Zennestad.
Jan Van Achter is sinds 1 jaar woonachtig in Vilvoorde, in de schaduw van – hoe kan het ook anders – de Onze-Lieve-Vrouw van Goede Hoopkerk. “Ik ben zopas in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen gewijd tot priester”, vertelt hij. “In de toekomst zal ik in de vijf parochies in Vilvoorde de mis voorgaan, in een beurtrol met hoofdpastoor Geert Aelbrecht. Ik kijk er enorm naar uit…”
Jan is 47, het gaat dus eerder om een late roeping. “Of veeleer ‘een laat antwoord’”, lacht hij. “Ik heb er nooit aan getwijfeld om priester te worden maar mijn omgeving vond het beter dat ik rechten deed om het notariaat van mijn vader te kunnen voortzetten. Ik ben uiteindelijk meer dan 10 jaar werkzaam geweest als notarieel jurist maar de lokroep van het priesterschap is nooit verdwenen. Uiteindelijk ben ik toch voor mijn eerste keuze gegaan.”
Op zijn 37ste trok hij naar het seminarie. “Dat was heel ingrijpend voor mijn familie, maar ze hebben dat aanvaard en mij ondersteund. Uiteraard was het voor mezelf ook een serieuze stap. Je krijgt er menselijke, spirituele, pastorale en intellectuele vorming en verandert er als mens. De eerste vier jaar werkte ik in de week nog in een notariskantoor in het Antwerpse. In het weekend trok ik dan naar het Nederlandse Bovendonk om les te volgen.”
Jan dacht er aanvankelijk ook aan om in een klooster te treden. “Maar voor de orde die ik voor ogen had, zou ik moeten uitwijken hebben naar Libanon. Dat zag ik niet zitten omdat ik ook een familieman ben. Dan zou ik hen nauwelijks nog terugzien. Andere ordes waren voor mij geen optie.”
Jan heeft intussen ook gedurende drie jaar een relatie met een vrouw gehad. “Ik heb het celibaat dus even opgeheven ja. Maar daarmee tegelijk ook beseft dat ik liever op mezelf ben. Voor sommigen is dat celibaat een struikelblok, maar voor mij dus niet. Ik denk niet dat ze dat gaan afschaffen. We zijn een wereldkerk en in heel wat landen in de wereld, buiten Europa, wordt dat nog altijd als een vereiste beschouwt.”
Jans specifieke opdracht in Vilvoorde bestaat erin zich te focussen op de katholieken van buitenlandse origine die in de stad wonen. “Denk dan aan de Spanjaarden of de Congolezen. Het is niet alleen kwestie van hen naar de kerk te krijgen maar er ook één geloofsgemeenschap van te maken die mekaar ontmoet. Het is de bedoeling om in de toekomst bijvoorbeeld een internationale mis te houden. “
De nieuwe pastoor voelt zich alvast erg welkom. “Het afgelopen jaar heb ik al veel vreugde beleefd. Er zijn fijne gemeenschappen en verenigingen hier in Vilvoorde. Tegelijk heb ik door corona ook het echte Vilvoorde nog niet gezien. Van zodra code groen geldt zal ik bijvoorbeeld ook de scholen nog bezoeken.”
Wat voor pastoor zal Jan zijn? “Wat ik heel belangrijk vind, is midden de mensen zijn. ‘Pater Pax’ was in Halle zeer gekend. Die was meer buiten dan binnen zijn klooster te vinden. Aan hem spiegel ik mij. Het afgelopen jaar ging ik vaak naar een eetfestijn met in mijn rugzak een afwasschort. Ik betaalde en ging dan in de keuken meehelpen aan de afwas. Niet om ze te gaan bekeren maar om met de mensen een praatje te maken en te zien hoe het hen vergaat. Dat is mijn ding.”
