Gilbert Putteman (70) hangt na 16 jaar de toga aan de haak als vrederechter in Vilvoorde. De geboren Aalstenaar hield zich al die jaren bezig met de grote en kleine problemen van de gewone man in het kanton. Nu kijkt hij uit naar een nieuwe fase in zijn leven waarin het niet mag verbazen dat zijn passie als kunstliefhebber centraal zal staan.
Gilbert Putteman was 23 jaar lang advocaat aan de balie. Hij had zijn kantoor toen al in Vilvoorde. Daarna schopte hij het tot magistraat bij de rechtbank van eerste aanleg in Brussel voor een periode van zes jaar. Op 21 december 2006 werd hij benoemd tot vrederechter van het kanton Vilvoorde. “Dat was voor mij echt een droom die in vervulling ging”, vertelt hij. “Een vrederechter staat tussen de mensen en dat is voor mij het échte beroep van een magistraat. Niet boven het hoofd van de mensen Gods oordeel vellen maar tussen de mensen staan en hun taal spreken. Je ziet ook het uiteindelijke resultaat.”
Op 16 jaar tijd heeft hij tussen de 3.500 en 4.000 dossiers zien passeren. “Ik kan wel heel wat vertellen. Ik heb een tweetal jaar geleden een boekje geschreven waarin ik een aantal anekdotes van de mens in al zijn grootheid en kleinheid de revue laat passeren. Als vrederechter moet je u stelselmatig aanpassen en nooit verschieten. De mens is een boeiend wezen. Je kan het je zo gek niet inbeelden of het doet zich voor. Een opvallende zaak was bijvoorbeeld een massagesalon – eigenlijk een verdoken bordeel – dat in een appartementsgebouw was geopend. Er was geen inkomhal met als gevolg dat de andere ‘brave’ bewoners overlast ondervonden omdat de opgejutte klanten, die uiteraard zo snel mogelijk van de straat wilden, regelmatig op de verkeerde bel duwden. Dan kwamen ze terecht bij Jeanne en Jules die dan net naar hun lievelingsprogramma aan het kijken waren (lacht). Tot Jeanne er genoeg van had. Uiteindelijk heb ik er toen voor gezorgd dat het massagesalon dicht moest. Ik heb misschien wat huwelijken in de regio gered, maar spijtig genoeg ook wel heel wat Vilvoordse mannen laten zitten met hun ‘rugproblemen’ (lacht).”
Zijn conclusie na 16 jaar is duidelijk. “Dat men vooral moet praten met mekaar. Mensen hebben de neiging om onmiddellijk met getrokken messen tegenover mekaar staan en de grote middelen in te zetten terwijl dat absoluut niet nodig is. Doorheen de jaren heb ik veel armoede gezien in de Zennestad. Ook de onverdraagzaamheid is toegenomen en door corona is vooral eenzaamheid een belangrijk fenomeen dat zwaar doorweegt.”
Putteman heeft zijn laatste zittingsdag achter de rug. Maandag trekt hij de deur van het vredegerecht definitief dicht. “Dit is een heel mooie fase geweest. Maar ik kijk na het sluiten van deze deur uit naar de andere die opengaat. Ik ben veel met kunst bezig zowel publicaties als tentoonstellingen. Daar ga ik mij nu nog meer in lanceren. Op dat vlak zijn er toch heel wat mooie uitdagingen die zich aandienen. Elke vrijdag heb ik ook een programma op de lokale Radio Moetoen waarin ik een kunstenaar uit de regio voorstel.”
Wie Gilbert Putteman als vrederechter zal opvolgen, is nog niet duidelijk. De aanstelling vraagt zeker nog enkele maanden tijd. Tot dan zal een plaatsvervanger de taak op zich nemen.
