Overleeft de voor corona florerende cultuurtempel De Kruitfabriek deze crisis? Uitbater Didier Cortois, tevens Vilvoords schepen van Lokale Economie is, ziet het momenteel somber in. “Het voordeel voor mijn schepenfunctie is dat ik als geen ander weet hoe ondernemers momenteel die immense onzekerheid en de psychologische slijtageslag ondergaan.”
“De voorbije maanden zijn om het zacht uit te drukken verwarrend geweest”, legt Cortois, een van de drie uitbaters, uit. “Na de eerste lockdown zijn wij gedeeltelijk terug kunnen heropstarten, weliswaar enkel het horecagedeelte. We hebben het geluk gehad dat we een redelijk goede zomer gehad hebben. Dat is een periode geweest waarin je even het idee kreeg van: ‘We sleuren er ons hier wel met z’n allen door’. Met dat verschil voor ons als evenementenlocatie – onze core business – dat de dagelijks bedrijfsevenementen waarop we eigenlijk overleven niet konden doorgaan. Het was dus hinken op twee gedachten.”
Intussen staat de winter voor de deur en is er ondanks dagelijks vaccinnieuws geen concrete horizon in zicht. “We zijn zes jaar geleden dit avontuur begonnen – ook in november –met één ambitie toen: de winter overleven en dan zien we wel. En jammer genoeg bevinden we ons zes jaar later, ondanks hard werken, opnieuw in diezelfde fragiele situatie. Waarbij we gedurende maanden onze spaarcenten zien wegsmelten hebben als sneeuw voor de zon.”
“Hoe lang we dit nog kunnen volhouden? “Er worden vaak platitudes gebruikt van ‘in crisissen moet een ondernemer ondernemen enzovoort’ maar da’s allemaal makkelijk gezegd. Een toverrecept is er niet net omwille van het feit dat je in een situatie zit die op zeer korte termijn kan veranderen. Het is zinloos om de boel helemaal te hervormen en bijkomende kosten te maken terwijl een maand later de situatie helemaal nieuw kan zijn.”
“Op deze manier is het niet leefbaar. Laat dat duidelijk zijn. Waar we in het verleden bekend stonden om ergens waar de nood het hoogst was bij te springen met benefietacties zijn we nu diezelfde soort benefietacties aan het organiseren voor onszelf… Wij zijn van nature uit nogal optimistisch en vechters en we gaan er ook alles blijven aan doen maar het is natuurlijk de bikkelharde realiteit dat als de spaarcenten op zijn, het verhaal stopt. We hebben ons personeel technisch werkloos kunnen zetten en genieten van het overbruggingsrecht als zelfstandige en krijgen een tukje steun vanuit Vlajo. Maar dat is nauwelijks genoeg om de vaste kosten te dekken.”
“Het simpelste voor ons zou zijn: we sluiten de boel en komen eens kijken als alles voorbij is. Maar jammer genoeg gaan we dan voorbij aan onze ‘conciërgerol’ voor een aantal jonge starters (in De Kruitfabriek zitten een 14-tal zaken zoals een koffiebranderij, meubelzaak, leerlooierij, fietshersteldienst en kinderkribbe) waaraan we onderverhuren. Die ook elke dag als ze hier toekomen en willen werken nood hebben aan elektriciteit, gas, water en internet. Voor die vaste kosten moeten we op de een of andere manier oplossingen bedenken. En dat doen we ook. We hebben een sweateractie op poten gezet die nog steeds loopt en we hebben nu voor de eerste keer ook een take-away brunch georganiseerd. Het is hartverwarmend om te zien hoe massaal daar op gereageerd wordt elke keer en hoeveel mensen ons nog niet vergeten zijn.”
Voor zijn politieke ambt is het een voordeel wat Cortois nu zelf meemaakt. “Ik weet echt goed wat de gemiddelde ondernemer voelt en hoe hij deze crisis ervaart en hoe hij zich voelt. Ik denk dat dat schromelijk onderschat wordt op heel wat niveau’s. Deze periode is psychologisch bijzonder zwaar. Het lijkt voor velen alsof de veilige haven waarin je met uw bootje lag plots helemaal weggeslagen is en je van de ene dag op de andere in het midden van een onstuimige zee terechtgekomen bent. Dat is toch wel iets waar nadien nog veel oplapwerk nodig voor zal zijn.”
“Ondernemers kunnen alleen maar ondernemen als ze vertrouwen hebben in wat ze doen. Als je opeens geconfronteerd wordt met de fragiliteit van jouw business, van wat je goed kan en waar je je leven rond opgebouwd hebt dan is dat enorm belastend. Je voelt je ook verantwoordelijk voor uw personeel. Het is allemaal goed en wel dat je ze technische werkloos kan zetten om uw bedrijf te laten overleven maar tegelijkertijd voel je u enorm schuldig ten opzichte van die mensen want je weet dat je de facto 30% van hun inkomen ontzegt. Het is absoluut niet zo simpel.”
