Het is onduidelijk hoe lang de Brusselsesteenweg nog dicht blijft. Volgens burgemeester Hans Bonte (Sp.a) ‘is het ondenkbaar dat de weg op korte termijn terug opengesteld wordt’. Waterwegen en Zeekanaal zegt dat het mogelijk niet zo’n vaart zal lopen. Intussen blijkt de kanaaloever ook een heuse historische site. Tijdens de werken stootte men onder meer op een 16de eeuwse sluis en een oude vluchtweg tussen de verdwenen kastelen en het centrum.
Eind vorige week gingen de alarmbellen af op de Brusselsesteenweg. Bij de grote oeververstevigingwerken die er aan de gang zijn werden in het wegdek scheuren vastgesteld. Omdat er in de buurt ook nutsleidingen liggen, werd het zekere voor het onzekere genomen en werd de rijbaan – die vooral door zwaar verkeer druk bereden wordt – tot nader order afgesloten voor het verkeer.
“Er is een stabiliteitsonderzoek nodig om te bepalen hoe ernstig de situatie is en welke maatregelen nodig zijn”, stelt burgemeester Bonte. “Het is dan ook ondenkbaar dat de weg op korte termijn terug opengaat. Het is vervelend voor de weggebruikers en de bedrijven maar we mogen geen risico’s nemen.”
Bij Waterwegen en Zeekanaal klinkt het toch wel anders. “Dinsdag (vandaag, red.) zullen we meer weten”, zegt afdelingshoofd Lieven Dejonckheere. “Dan zullen alle betrokken partijen overleggen en de experts hun bevindingen voorleggen. Als er geen acuut gevaar is, moet de weg terug open. De economische schade voor de bedrijven is te groot.”
Intussen blijkt dat er tijdens de werken heel wat historische vondsten zijn gedaan. Buurtbewoner Pascal De Goeyse ontpopt zich tot amateur-archeoloog. Hij volgt de werken op de voet.
“De belangrijkst vondst zijn de goedbewaarde fundamenten van de Ransbeeksluis. Die dateert uit 1561 en was één van de eerste in de Lage Landen. Enkele dagen later stuitten de werklui ook nog op de transporttunnel voor graan die begin vorige eeuw de oude graanmolen met de nieuwe molen op de linker kanaalkant verbond.”
“Nog een grote ontdekking was een stuk van de oude ondergrondse vluchtweg tussen de verdwenen kastelen en het centrum van Vilvoorde, daterend van eind 17de eeuw. Die liep tot aan het tuchthuis en zelfs verder door tot de Grote Markt door.” Ook de funderingen van de tramhalte ‘Drie Fonteinen’ werden overigens blootgelegd.
Pascal nam contact op met de stad. “Ze krijgen een kans om het verleden terug zichtbaar te maken.” Maar enige respons bleef uit. “Alles is al vernield ondertussen. Enkel de sluis is nog goed zichtbaar. Maar daar gaat men gaten in boren en ze vervolgens kapot drillen…”
Toch wil Pascal het hier niet bij laten. “Ik wil een en ander toch helpen bewaren voor het nageslacht. Na de werkuren ga ik er dan ook op uit in beschermende werkkledij, fototoestel, én een schupje. Samen met de stadsarchivaris, die wel wil meewerken, wil ik een brochure samenstellen met informatie en foto’s. Voor men er de bulldozer tegen smijt. Ik hoop op die manier de geschiedenis toch een kans te geven in Vilvoorde.”
Pascal vond intussen ook nog middeleeuwse potscherven in het slijk en fossiele schelpen afkomstig van de oude Zenne. Ook oude beenderen groef hij op. Die gaat hij laten onderzoeken in het Museum voor Natuurwetenschappen.
Burgemeester Bonte is op de hoogte van de vondst de sluis. “Wij kunnnen echter niets doen voor we officieel in kennis zijn gesteld door bouwheer Waterwegen en Zeekanaal…”
