Anita Van Loock heeft zaterdag de laatste pintjes getapt in ‘haar’ ‘13de Gebod’, het oudste en kleinste cafeetje van Vilvoorde.
Veel van haar trouwe klanten kwamen langs om hun cafébazin na 30 jaar uit te wuiven. Sommigen gaven een kaartje met succeswensen af of brachten zelfs bloemen mee.
Voor iedereen had Anita wel een kwinkslag of een smakkerd veil. ‘De smeekbedes om toch niet te sluiten komen mij wel stilaan de oren uit’, lachte Anita.
Met ‘Het 13de Gebod’ verdwijnt het oudste en kleinste cafeetje van Vilvoorde. Uitbaatster Anita Van Loock (54) geeft er na dertig jaar de brui aan. Daarmee verliest de Grote Markt een van zijn iconen.
‘Ik ga de klanten en de bezigheid missen, maar ik kan het fysiek niet meer aan’, zegt ze. ‘Na 30 jaar rechtstaan, protesteren mijn benen. Het is tijd om een beetje te genieten van andere dingen.’
‘Het 13de Gebod’ op de Grote Markt is een bruine kroeg van het uitstervend ras waar mensen nog echt met elkaar (kunnen) praten. Al 175 jaar wordt er café gehouden in het kleine pand.
De muur hangt vol (blaas)instrumenten, pentekeningen van striphelden met een kwinkslag naar het café en verder een kleine toog, één lange bank en een paar tafels met stoelen.
Het afscheid was er een zonder veel poespas en franjes. Rechttoe rechtaan naar het beeld van de cafébazin zelf.
‘Het is de hele week heel druk geweest en dat ging almaar crescendo’, vertelt ze. ‘Iedereen wou duidelijk nog een laatste pint komen drinken. Iedereen zaagt en klaagt ook waar ze nu naartoe moeten (lacht). Maar ze gunnen het mij wel…’
De biervoorraad slonk dan ook evenredig. ‘De klanten hebben mij geholpen om zoveel mogelijk stock leeg te drinken. Elke keer dat een biersoort niet meer voorradig is werd het vakkundig van de kaart geschrapt. Ze helpen mij want ik kan geen hopen bakken kwijt op het appartement waar we wonen. Op is op dus (lacht).’
De vaste klanten staan er maar wat bedremmeld bij aan de toog. ‘We gaan ze missen’, zuchten Jean-Pierre Vander Weyden en Gilbert De Koninck. ‘Wij kwamen hier dagelijks. Zo’n gezellige bruine kroeg als deze vind je niet meer.
Niemand in Vilvoorde kan haar vervangen. Alle lagen en standen waren hier welkom. Hier was iedereen gelijk en iedereen moest ook naar haar luisteren.’
Blij dat het gedaan is
Terwijl Anita druk in de weer is en schijnbaar onbewogen blijft, laat haar man toch een ander licht schijnen op het afscheid.
‘Emotioneel heeft dit zeker zijn impact na 30 jaar’, vertelt Raymond Tesseur. ‘Aan de andere kant is ze ook wel blij dat het gedaan is.’
Over de toekomst van het pand is er nog geen duidelijkheid. ‘Wij hebben geen overnemer gevonden. Geen idee wat de brouwerij van plan is. Het is allemaal aan het verdwijnen dit soort volkscafés. Het is hard werken en jongeren krijgen ook geen centen meer van de banken.’
Tesseur bekeek het café altijd vanop een afstand. ‘Wat ik altijd grappig heb gevonden is dat hoe stampensvol het hier ook zat, mensen toch nog altijd probeerden om erbij te komen. Het effect van: ‘Het zit daar vol, dus daar moet het daar wel goed zijn (lacht).’
Naar Griekenland
‘Ik heb hier geen dag tegen mijn goesting gestaan, en ook vandaag niet’, gaat Anita verder. ‘Ik ben in mijn hoofd wel al twee jaar aan het afscheid nemen dus ik val zeker niet in een zwart gat.’
‘Half maart verhuizen we naar Griekenland. Dan is het tijd voor het volgende hoofdstuk. We hebben daar een woning gekocht op het eiland Evia. Ik wil er gastenkamers verhuren aan Belgische vrienden en toeristen.’
Ook op haar laatste dag hield Anita zich aan haar eigen reglement om niet overdag te drinken. ‘Ik ga het vandaag niet anders doen. Pas straks, zowat een uur voor sluitingstijd, drink ik gewoontetrouw mijn pintje. En dan is het gedaan.’
