Kristine Corbeel uit Asse is gegradueerde verpleegkundige en werkt sinds november 2001 in het UZ Brussel op de afdeling intensieve zorgen. Voorheen werkte ze in het OLV ziekehuis van Asse en Aalst. Wij stelden haar een paar vragen. Door haar héél druk werkschema met lange shiften (tot 12 uur per dag) duurde het even voor ze tijd vond om te antwoorden. Maar daarvoor hebben wij uiteraard alle begrip en respect.
Kristine, je werkt als verpleegster in het UZ in Jette. Hoe worden jullie geconfronteerd met de corona crisis?
Op een zeer korte tijd is ons ziekenhuis erin geslaagd om de capaciteit van IZ (Intensieve Zorg) bedden meer dan te verdubbelen. Diensten die niet meer konden gewoon werken bijvoorbeeld omdat het operatieprogramma drastisch werd verminderd, werden vrijgemaakt om als covidzone voor niet IZ patiënten dienst te doen . Ook op spoed werd alles voorzien om (mogelijk positieve) patiënten apart te kunnen opvangen .
Verpleegkundig en logistiek personeel dat niet meer op zaal of consultatie kon werken werd/wordt in record tempo bijgeschoold om op IZ bij te staan . Diensten zoals operatiezaal/recovery en ccu (afdeling hartbewaking) doen nu dienst als IZ voor de niet COVID-19 patiënten want die zijn er tenslotte ook nog altijd .
Hoe is de sfeer onder de collega’s? Is die anders dan ‘normaal’? Zijn de mensen bang?
Ondanks alle beschermmiddelen vielen ondertussen al een aantal collega’s tijdelijk uit maar besmetting oplopen kan ook buiten het ziekenhuis. Doordat we collega’s moeten missen (en waarschijnlijk alsmaar meer) en ook door de grote uitbreiding van de IZ bedden capaciteit zijn er nu dagelijks oproepen om in te springen voor de dag erna .
“Als gewone dingen ineens niet meer gewoon zijn besef je hoe bijzonder gewone dingen zijn!”
Je draait extra shifts heb ik gehoord. Is dat fysiek niet heel zwaar, voor jou maar ook voor je collega’s?
Shiften die toch wel zwaar zijn door de pathologie die we moeten helpen behandelen. Mensen komen ogenschijnlijk nog redelijk goed toe al dan niet wat kortademig maar met dramatische ct beelden en bloedgaswaarden en worden dan vaak vreselijk snel zwaar ziek.
Het werken met beschermende maatregelen vergt opperste concentratie want het laatste wat je wil is jezelf, je collega’s of het kuispersoneel besmetten. Elke pauze is een welgekomen verlichting om dat spannende masker weg te halen en de extra kledij uit te trekken .
Om ons emotioneel bij te staan zijn er overdag continu psychologen bereikbaar zowel in Villa Samson als in het pauzelokaal speciaal ingericht voor IZ .
Wat heb je geleerd tijdens deze hectische periode? Over de mensen, over de zorgverstrekkers, de dokters, …
Alle personeel van IZ werkt nu als één team samen i.p.v. elk zijn specialiteit + we hebben nu collega’s van de gewone diensten die we bedside (aan het bed) opleiden. Ook studenten verpleegkunde staan ons bij . Tijdens andere noodsituaties zag ik al die mooie samenhorigheid ( zoals bij alle hulpdiensten eigenlijk) bijvoorbeeld na de terroristische aanslagen .
Maar wat we nu doen en nog een hele tijd voor staan is ongezien en vraagt medewerking van elke schakel binnen het ziekenhuis. We wisten van de berichtgevingen dat deze vijand groot zou zijn en we langdurig ten strijde moeten trekken. Nog voor de start van de lock down werd er al heel hard gewerkt om zo snel mogelijk en zoveel mogelijk bedden klaar te houden en vanaf dan was het een kwestie van tijd tot het effectief uitbreken.
Welke boodschap heb je voor de mensen?
Mijn boodschap : respecteer a.u.b. de richtlijnen. Geniet ervan dat je thuis bent (voor wie verplicht is) en dat je veilig bent en waardeer alle dingen die wel nog mogen. Als deze maatregelen té snel versoepeld worden, gaan we in de ziekenhuizen nog altijd niet kunnen volgen.
Draag zorg voor mekaar! Het doet deugd te zien dat er heel veel mensen spontaan hulp aanbieden aan mensen die minder mobiel zijn of mensen die door hun leeftijd of gezondheid meer risico lopen. Ook ik heb bijvoorbeeld mensen die, terwijl ik werk, voor mij naar de winkel trekken en dat is echt wel deugddoend .
Voorts een oproep: ook al heb je andere klachten dan Corona, durf toch naar spoed te komen want nu merken we dat men zelfs mensen met een infarct of gesprongen appendicitis te lang thuis blijven.
Alle respect voor alle mensen die nu moeten blijven werken en daarmee eigenlijk hun gezondheid op het spel zetten : personeel in de zorg , hulpdiensten, winkelbedienden, chauffeurs, vuilnisophalers, …. maar ook alle respect voor mensen die thuis blijven en doen wat ze moeten doen, veel moed ook aan mensen die nu verlies lijden op welke manier dan ook.
Als gewone dingen ineens niet meer gewoon zijn besef je hoe bijzonder gewone dingen zijn!
