Joanna ‘Netteken’ Appelmans (105) uit Lennik mag zich trots de oudste supporter van het land noemen. De goedlachse oma mist nauwelijks een wedstrijd van haar kleinzoon Christophe die bij derdeprovincialer VK Borchtlombeek speelt.
Joanna uit de Hunselstraat in Lennik zag het levenslicht op 20 mei 1910. De kranige dame woont nog steeds in haar eigen huis, waar ze op haar vaste plekje dagelijks een potje breit. Maar het liefst van al gaat ze naar de voetbal kijken.
‘Ik mis bijna geen enkele match’, zegt ze fier. ‘Mijn kleinzoon Christophe speelt al een tijdje bij VK Borchtlombeek. Sinds hij in de eerste ploeg speelt, ga ik elke week kijken met mijn kleindochter Linda. Ik hou vooral van de gezelligheid. Ik zit vaak in de kantine, maar supporteren doe ik nog altijd.’
En tijdens de rust? ‘Dan drink ik mijn pintje hé (lacht). Waarom niet? Dat is toch gezond. Elke dag mijn Maesje bij het eten, misschien ben ik daarom wel zo oud?’
Tijdens de week blijft Netteken meestal thuis. ‘Ik zit hier op mijn gemak’, vertelt ze. ‘Aan het raam kan ik iedereen goed in het oog houden. Als er iemand passeert, zeg ik goeiedag. Elke dag springt hier wel iemand binnen om een babbeltje te slaan. Jammer genoeg worden de meeste een dagje ouder, waardoor ze minder buiten komen.’
‘Mijn beste vriendin verhuisde onlangs naar een rusthuis. Maar daar denk ik niet aan. Ik blijf mooi waar ik ben. Zo lang mijn twee dochters en kleindochters er zijn, lukt alles perfect. Elke dag komt ze eens langs. Zonder hen was ik nooit zo oud geworden.’
Tien jaar café gehouden
Netteken trekt nog elke maand met haar dochter Angele naar de bijeenkomst van de Okra in Onze-Lieve-Vrouw Lombeek, waar ze graag een kaartje legt.
‘Kaarten heb ik altijd graag gedaan’, zegt ze. ‘Dat komt nog uit de tijd van toen ik café hield. Hier, waar ik woon, heb ik tien jaar achter de toog van café ‘In’t ruste van den berg’ gestaan. Toen waren hier nog vijf staminees in de buurt.’
De laatste jaren gaat het kaarten iets minder vlot. ‘Daarom speel ik enkel nog spelletjes waar je niet zo hard moet bij nadenken’, glimlacht ze. ‘En af en toe, kan ik toch nog eens winnen.’
Net als vroeger, want Netteken troefde geregeld haar mannelijk gezelschap af. ‘Bakschieten kon ik als de beste. Als ik één gat smeet, wist iedereen dat er minstens drie volgden. Ach, we hebben hier een mooie tijd beleefd. Ik had drie knappe dochters. Het café zat altijd vol.’
Joanna verloor haar man Marcel Van Belle in 1987. Maar intussen heeft ze wel een prachtige familie opgebouwd. ‘Ik heb nog twee dochters, zes kleinkinderen, 11 achterkleinkinderen en 5 achter-achterkleinkinderen. Stuk voor stuk komen ze nog langs.’
Zondag viert de familie van Netteken groot feest in Roosdaal. ‘Dan mag ze 105 kaarsjes uitblazen’, lacht haar dochter Gilberte.
