In het CC Asse kan je momenteel gaan kijken naar een tentoonstelling met schilderijen van Paula De Ryck. Zij leefde na een beroerte 39 jaar met afasie waardoor ze amper nog kon communiceren en overleed in 2022. Via haar schilderijen kon ze zich wel nog uiten en kreeg ze de nodige waardering.
Dit jaar bracht oud-leraar Maurits Ohler (80) het boek PDR Levenslang Afasie uit. In het boek vertelt hij het levensverhaal van zijn vrouw Paula De Ryck die in oktober 2022 overleed. Op een zomerse dag in 1983 kreeg Paula plots een herseninfarct waardoor ze rechts verlamd raakte en ook te maken kreeg met een zware vorm van afasie.
“Iemand met afasie zit als het ware gevangen in het eigen lichaam. Paula kon na haar beroerte nooit meer lezen, nooit meer schrijven en zelfs communiceren met haar omgeving verliep moeizaam”, vertelde Maurits eerder dit jaar bij de voorstelling van zijn boek. Twee jaar na haar infarct en na een intensieve revalidatie kon ze nog steeds niet veel zeggen en daar werd Paula moedeloos van. Tot een goede vriendin in 1987 vertelde dat ze zou starten aan de kunstenacademie in Liedekerke en dat Paula maar eens moest meegaan.
“Paula had tot dan nog nooit geschilderd. En na haar herseninfarct kon ze haar rechterhand niet meer gebruiken, dus heeft ze eerst links leren schrijven bij de logopediste en heeft ze zichzelf met links leren schilderen”, vertelt Maurits. En dat ging haar duidelijk goed af want al op de eerste dag op de academie maakte ze een mooie tekening. “Paula werd er de eerste twee jaar goed opgevangen. Haar leerkracht was nog een oud-leerling van Paula en zij toonde begrip voor haar afasie.”
Paula begon na de academie ook thuis te schilderen in een aparte ruimte. Ze is gestart in ‘87 en ze heeft geschilderd tot 2010, wanneer Maurits zelf in een rolstoel belandde. “Ik moest alles klaarzetten, maar het schilderen deed Paula volledig zelf. Ze had een eigen stijl ontwikkeld. Ze kon met lijnen veel perspectief en diepgang brengen in haar werken. Ik snap nu nog altijd niet hoe ze dat gedaan kreeg.”
In het begin schilderde Paula nog landschappen en taferelen, maar gaandeweg werd haar werk abstracter. Dan schilderde ze lijnen en stippen en opvallend: Paula schilderde altijd een oneven aantal voorwerpen. “Het was een uiting van hoe ze zich voelde. Soms moest ze schilderen om haar frustratie te uiten. Paula schilderde dagelijks, het was het enige wat ze nog vrij zelfstandig kon doen. Ze kreeg er voldoening van en het was ook de enige manier om erkenning te krijgen van mensen. Want door haar afasie hadden mensen schrik om met haar te communiceren.”
Paula schilderde duizenden werken die nu nog allemaal thuis bij Maurits in Asse-Terheide staan. Hij selecteerde samen met zoon Dieter nu een vijftigtal werken voor de tentoonstelling in het CC Asse. “Tot 2010 hebben we nog tentoonstellingen georganiseerd. Maar deze tentoonstelling is toch de mooiste. Ik ben aangenaam verrast door de ruimte die we hier hebben. Paula vond tentoonstellingen zelf altijd leuk, het deed haar veel plezier.”
Daarom ook dat Maurits deze tentoonstelling zeker nog wou organiseren voor zijn overleden vrouw. “Hiermee willen we haar eren. De schilderijen zijn een stukje van ons mama, zo is ze er een beetje bij. Dieter zet ook elke dag een werk van haar op Instagram.” Nog tot en met 21 januari kan je de tentoonstelling gratis bezoeken tijdens de openingsuren van het CC Asse.
