Vrijdag was het de laatste werkdag van juf Lut in GBS Centrum in Asse voor ze met pensioen mag. Nu ja, werkdag. Haar collega’s en leerlingen trakteerden haar op een dag vol verrassingen.
Het was september 1982 toen een jonge juf Lut Vertommen de schoolpoort in de Mollestraat binnen stapte. De toenmalige meisjesschool, waar ze als kind zelf altijd naar school ging, werd nu haar eerste werkplek. “Ik ben hier inderdaad gestart als juf in het eerste leerjaar toen het nog een meisjesschool was”, zegt juf Lut (61). “Na twee jaar ben ik vertrokken naar de vestiging in Krokegem waar ik jarenlang voor het eerste of derde leerjaar stond. Negen jaar geleden ben ik dan zorg- en beleidsondersteuner geworden in beide scholen. En dit schooljaar stond ik opnieuw hier in de Mollestraat, de school waar het allemaal begon. De cirkel is dus rond.”
Want op 1 januari mag juf Lut met pensioen waardoor het vrijdag haar laatste werkdag was. Nu ja, een werkdag vond ze het zelf ook niet meer want haar collega’s en de schoolkinderen in De Springplank en De Schatkist hadden heel wat voor haar in petto. “Het is een dag vol verrassingen”, is ze er nog altijd ondersteboven van. “Deze ochtend werd ik opgehaald in een mooie Mustang met een open dag en werd ik getrakteerd op een uitgebreid ontbijt. En zowel in Krokegem als in de Mollestraat werd ik opgewacht door de leerlingen die een leuke act hadden voorbereid en zelfgemaakte bloemen voor mij hadden.” Voor juf Lut stond er ‘s avonds nog een receptie met collega’s en oud-collega’s op de planning.
In al de jaren die Lut voor de klas stond, passeerden heel wat Assenaren bij haar op de schoolbanken. “Als juf in het eerste leerjaar heb ik heel wat kinderen leren schrijven”, is ze daar terecht fier op. Als telg uit een onderwijzersfamilie was ze ook voorbestemd om voor de klas te belanden.
In al die jaren zag ze uiteraard veel dingen veranderen in het onderwijs. “Nu is alles gemengd maar ik ben nog gestart in een meisjesschool. En terwijl nu alles digitaal werkt, had ik bij de start van mijn loopbaan zelfs nog geen kopieermachine. En ja, de leerlingen maar ook de ouders zijn mondiger geworden”, fluistert ze al wat stiller.
Gaat ze het onderwijs dan niet missen? “Ik zit met een dubbel gevoel. Ik ga het zeker missen, al is het ook leuk geweest. Ik zal nog genoeg te doen hebben met in de tuin te werken, fietsen en reizen. Maar ze mogen mij zeker nog bellen om mee te doen aan schoolactiviteiten en zal ook nog meegaan op de schooluitstappen. En uiteraard ben ik heel benieuwd naar de de nieuwe school. Ik zal zeker nog veel langskomen.”
