Fotografe Claudia Neukermans doet al vijf jaar aan urban exploring of urbex, dat is het bezoeken en fotograferen van voornamelijk oude, verlaten gebouwen of sites. Maar urbex-locaties in Asse had ze nog nooit bezocht. “Tot een vriendin me twee jaar geleden vroeg om het interieur van de woning van haar overleden grootmoeder te fotograferen. Toen kwam ik op het idee dat er in Asse nog wel meer leegstaande panden waren die wachtten om gefotografeerd te worden”, vertelt Claudia.
“Zo waren er wel wat in Asse. Maar omdat op sommige plekken al jaren geen mens meer binnen was gegaan, wist ik zelf ook niet aan wat ik me kon verwachten. En in tegenstelling tot bij het echte urbexen, waar je de ruimtes betreedt zonder toestemming, heb ik voor deze fototentoonstelling wel telkens toestemming gevraagd van de eigenaars. Het opsporen van de eigenaars en toestemming krijgen verliep niet altijd even vlot, maar uiteindelijk kon ik voor de tentoonstelling toch een tiental locaties fotograferen.”
De ondertussen gepensioneerde leerkracht Nederlands en expressie aan de Sint-Martinusschool TSO-BSO Moniek De Vis bedacht bij elk van de geselecteerde foto’s een speciaal gedicht. “Toen mijn oud-leerling Claudia me voorstelde om samen te werken, twijfelde ik niet”, zegt ze. “Ik schreef al enkele dichtbundels en werk in Asse momenteel aan het project ‘de Passanten’ dat jammer genoeg maar traag vooruit gaat. Ik ben zeer tevreden over de wisselwerking tussen de foto’s en de gedichten, al heeft het wel veel moeite gekost. Sommige gedichten bleven soms enkele weken rusten. Ik schreef de afgelopen twee jaar zowat overal. Op vakantie in de Dolomieten of op Sicilië, op de trein of gewoon in de tuin. Ik had gelukkig overal pen en papier bij”, lacht Moniek.
De tentoonstelling is nog tot en met 20 september te bezichtigen tijdens de openingsuren van het CC. “Heel wat mensen zaten hier duidelijk op te wachten. Het werd al eens uitgesteld maar dit is iets wat nu moest gebeuren”, vinden zowel Moniek als Claudia. Volgens Claudia zijn de foto’s dan ook een uniek tijdsdocument geworden. “Er waren zo veel gebouwen die ik wou fotograferen maar ondertussen al gesloopt werden zoals de drukkerij De Rop of het vredegerecht. Bepaalde gebouwen heb ik nog net voor de sloop kunnen fotograferen. Zo heb ik nog enkele pareltjes kunnen schieten in zaal Ons Huis en slagerij Larcher waar nog een echte slagerstoonbank stond. Nu ligt alles daar al tegen de vlakte. Jammer want ik heb in die oude gebouwen echt prachtige structuren, trappenhallen of glasramen gezien. Het is jammer dat alles zomaar afgebroken wordt want zo verdwijnt een stukje geschiedenis en dat is echt stom”, vindt Claudia.
