Hangjongeren en politie maken samen kortfilm

 

Een kortfilm over de hangjongerenproblematiek in Strombeek-Bever met de ‘sujets’ in kwestie in de hoofdrol en met een politie-inspecteur achter de camera. Zie daar het bijzondere concept van ‘Strmbk’, een bijzonder professioneel ogend verhaal over de fameuze ‘rugzak’ en verloren kansen door fouten uit het verleden. Ook bekende acteurs als Tom Waes en Sien Eggers zijn het project genegen en deden een gratis duit in het zakje. ‘Strmbk’ is al genomineerd voor enkele filmfestivals en gaat op 21 september in première.

Het filmproject is ontstaan vanuit de jongerenwerking in Strombeek-Bever. Die werpt zijn vruchten af. Sinds de jongeren een eigen lokaal hebben in sporthal Ter Tommen waar ze kunnen gamen, kickeren of gewoon… hangen zijn de problemen in Strombeek-Bever op dat vlak duidelijk verminderd. “Vroeger hingen ze aan het cultuurcentrum en in parkjes”, vertelt buurtwerker Nick Isella. “Ze deden niet noodzakelijk iets fout maar alleen al hun aanwezigheid zorgde voor een onveiligheidsgevoel. Vroeger zaten wij daar ook als blanke jongeren maar dat werd als minder bedreigend ervaren.”

“Ook politioneel zien we dat dit zijn vruchten afwerpt. Er zijn duidelijk minder interventies voor dat soort zaken”, stelt inspecteur Stefaan Borremans van de politiezone Grimbergen. Hij is amateur-regisseur en stond samen met collega Kurt De Meuter achter de camera’s van de kortfilm.

De jongeren zelf spelen daarin de hoofdrol. “Het scenario, de tijdslijn, de locaties van opnames,… werden door hen in samenwerking met de politie uitgeschreven. In het begin was het vertrouwen er nog niet maar dat is wel gegroeid. Dankzij onder meer de medewerking van de wijkagent zijn er de afgelopen jaren bruggen gebouwd die zich enerzijds vertalen in groeiend respect en wederzijds toenemend vertrouwen.”

“Vroeger werd ik soms vier à vijf keer per dag gecontroleerd en stak ik mijn middenvinger op als ze voorbijreden, nu zeg ik hallo tegen de politie”, lacht Ismael (21), een van de hoofdrolspelers.

“We hebben samen gebrainstormd en een fictieverhaal in mekaar gebokst”, vervolgt Borremans. “De boodschap is dat door een strafblad studies, werk en stages in het gedrang kunnen komen. Die feiten dateren vaak van als ze 16 zijn maar zes jaar later zitten ze met de gebakken peren.”

“Inhoudelijk zal de film ook de meerwaarde benadrukken van jongerenwerking in het kader van de actuele jongerenproblematiek in de Vlaamse Rand”, gaat Nick Isella verder. “Het verhaal zelf toont onder meer de zoektocht van een jongere naar kansen waarbij fouten en stommiteiten uit het verleden blijven doorwegen op zijn dagelijkse leven ondanks lovenswaardige inspanningen om een mooie toekomst uit te bouwen.”

Een 30-tal jongeren spelen mee. Een aantal van hen zijn ook effectief in de criminaliteit beland en hebben een strafblad waarmee ze nu opgezadeld zitten. “Het ging niet alleen over de film maar ook over het traject er naar toe. Op tijd komen, dialogen van buiten leren, mediatraining. Maar we zijn ook blij met het eindproduct natuurlijk… We hebben ook samen sponsors gezocht. We zijn naar alle handelaars in Strombeek-Bever getrokken. De boodschap was: ‘Je kent ons misschien wel van op straat maar zou je ons willen sponsoren?’ (lacht). Ze hebben bijna allemaal iets gegeven.”

“Dat waren uiteraard vooral kleine budgetten. Maar dan opeens kregen we ook de Rotary, en bedrijven als Procter & Gamble achter ons en dat ging al over meer geld. Het resultaat is dat we nu uiteindelijk nog geld over hebben. Dat gaan we in de promotie steken en de première. We willen echt ‘over the top’ gaan met de première. In tegenstelling tot veel van die shit vroeger is dit een positief verhaal. We gaan er dan ook het maximum uithalen. Met een rode loper, volledig in kostuum, een fotowall: alles erop en eraan. Ze verdienen dat.”

Dat ook bekende namen als Tom Waes en Sien Eggers en Bouba Kalala opduiken in de kortfilm is opvallend. “We hebben de vraag gesteld aan Tom Waes en hij heeft meteen gebeld. Hij krijgt 1001 van dit soort vragen maar dit project sprak hem meteen aan. Ook Sien Eggers was meteen enthousiast. Zij woont in de buurt en heeft al veel met het CC Strombeek samengewerkt. Pas op, zij hebben maar een korte rol en doen dit voor niks. We hadden Tom Waes ook een grotere rol kunnen geven maar dan zou het enkel rond hem draaien. Het moest en zou vooral gaan om de jongeren. Het toffe is ook dat Tom Waes zo enthousiast was over de samenwerking dat de jongeren via hem de kans krijgen om zich in te schrijven bij een castingbureau. Zodat ze in een poule terechtkomen en mogelijk nog kansen krijgen als acteur of figurant.”

De opnames zijn ondertussen achter de rug. “Het was een ongelooflijk coole ervaring”, vertelt Ismael. “Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou kunnen en mogen doen. In het begin was het wel moeilijk maar het was vooral veel stress voor niks. Het ging beter voor mij zonder repetitie. Het meteen spontaan brengen gaat mij beter af (lacht).”

“We wilden een straatfilm maken en dan haal je veel spontaneïteit weg door te veel te repeteren. Dus dat hebben we zoveel mogelijk beperkt”, pikt regisseur Stefaan in. “We willen vooral de wereld laten zien waarin zij zich helemaal in thuis voelen. Iedereen heeft zijn rugzak. Het was voor ons zaak om er iets positief mee te doen.”

“We willen een boodschap brengen naar de jongeren toe, en dan zeker ook de nieuwe generatie: ‘Stop met die criminaliteit, het brengt niks op’. De grootste criminelen zijn ofwel dood of zitten in de gevangenis”, benadrukt Ismael.

“Hoe het was om met de jongeren te werken? Ze waren heel gemotiveerd en bezitten een natuurlijke flair. Ik stond ervan te kijken hoe goed ze zijn. Het zijn natuurlijk geen professionele acteurs. Draaidagen van acht à tien uur waren dan ook niet mogelijk. Na 1,5 uur waren ze helemaal ‘op’. De opnames hebben dan ook een jaar geduurd. Op het einde was iedereen dan ook heel moe. Je moet een project ook eens kunnen afronden op een gegeven moment.”

“Het was dan ook een feest die laatste dag. Een echte fiësta met champagne en al”, lacht Ismael. “Het was soms wel hard labeur. 6 à 7 uren in de kou in de winter. En dan opnieuw moeten beginnen omdat het niet goed is (lacht).”

“Het traject ernaartoe is belangrijk maar je wil toch een film maken waarop ze fier zien. Daarom is de film ook in cinemaformaat gedraaid en ook van Dolby Surround-geluid voorzien. Ook de soundtrack wordt cool. Brihang gaat hiervoor met de jongeren samenwerken.”

De verwachtingen zijn nu hooggespannen. “Zowel binnen de kringen van jongeren- en buurtwerking, als bij de politionele diensten wordt enthousiast gereageerd op het idee en het uitgeschreven scenario. Gezien de professionele omkadering en begeleiding die de jongeren aangeboden krijgen binnen dit project zal de film vermoedelijk op heel wat belangstelling kunnen rekenen eenmaal in roulatie. De film is ondertussen ook al geselecteerd voor enkele filmfestivals. We kunnen echt niet wachten op de première.”

Die zal plaatsvinden op zaterdag 21 september in de schouwburg van het cultuurcentrum in – uiteraard – Strombeek.