Het einde nadert voor drankenhandel De Bondt-Jespers in de Nerviƫrsstraat in Asse. Eind dit jaar sluiten Louis en Maria definitief de poort nadat de familie van Louis bijna een eeuw lang drankenuitzetter was in Asse.
āMijn rug is versleten na jarenlang met zware vaten te sleuren in te kleine kelders.ā Naar de reden waarom Louis De Bondt (66) en zijn vrouw Maria Jespers (64) eind dit jaar stoppen met hun bekende drankencentrale in Asse, is het niet lang zoeken. Al drie generaties lang is de familie De Bondt een bekende drankenhandelaar in Asse. Maar nu is er geen opvolging meer en voor Louis en Maria is het een mooie leeftijd om van hun pensioen te gaan genieten.
Het was grootvader Louis De Bondt die in 1927 aan het station van Asse startte met een bierstekerij. Van een drankenhandel was er toen nog geen sprake. De al wat oudere Assenaar herinnert zich vast wel nog de opvallende oranje limonade in speciale glazen flessen van de familie De Bondt. āDie limonade is nog door veel Assenaren gedronken. Hij was bijvoorbeeld ook te koop in het museum van Manke Fiel. Mijn grootvader had tijdens de oorlog zelfs een speciale toelating van de Duitsers om extra suiker in te slaan, speciaal voor de limonadeā, zegt Louis.
Tot na de Tweede Wereldoorlog reed grootvader Louis nog met paard en kar door Asse om iedereen te bevoorraden. In 1955 werd de handel opgesplitst: zoon Frans startte met een zaak in Meldert, de andere zoon Jean bleef in Asse. āMijn vader Jean had een tijdje een drankenhandel in dit pand langs de Nerviersstraat, maar eind de jaren ā60 verhuisde hij naar de Prieelstraat. In mei ā92 was het dan aan mij, de derde generatie, om de handel over te nemen en te starten met de winkel.ā
De zaak floreerde. Louis en Maria en hun trouwe personeelsleden leverde aan handels- en horecazaken, maar ook aan heel wat scholen in de buurt. āHet waren de hoogdagen, we werkten zeven dagen op zeven. Om alle scholen te bevoorraden hadden we twee dagen werk. Maar ook de winkel was een succes. We waren de eersten met een soort van koopzondag waarbij de winkel op zondag open wasā, vertellen Louis en Maria.
Aan het toogje in de winkel trok Louis regelmatig eens een nieuw biertje open. āKlanten kwamen soms alleen daarvoor naar de winkel. We hoorden er veel levensverhalen aan onze toog en moesten er meer dan eens psycholoog of relatiebemiddelaar zijn. Sommigen hingen drie uur na sluitingstijd nog aan onze toog. De winkel was heel belangrijk voor het sociaal contact van onze klanten.ā
Het waren ook de hoogdagen van de cafĆ©s en fuiven in Asse. Niet zelden moest Louis ās nachts nog de drankvoorraad op fuiven in āt Smis gaan aanvullen. āWe hadden wel schrik voor de komst van enkele supermarkten in de buurt. Maar de klanten bleven komen voor de service die we boden. En voor de nieuwste lokale drankjes die we verkochten. Dat we alle zware bakken rechtstreeks in de koffer zetten, vonden vooral de dames heel handig.ā
Maar na al die jaren is Louisā rug compleet versleten. Nu er ook een eerste kleinkind is, vonden Louis en Maria het tijd om aan hun pensioen te denken. āWe gaan het zeker missen. We hadden een zeer trouw cliĆ«nteel waarmee we zelfs nog feestjes en busreizen georganiseerd hebben. Maar nu willen we meer tijd maken voor onze familie en voor vrijwilligerswerk. Onze horecazaken en leveringen hebben we eerder al overgelaten. Op 31 december gaat onze poort nog een laatste keer open, en het tweede weekend van januari organiseren we een totale uitverkoop. We komen drie jaar tekort om aan die honderd jaar te komen, maar zo lang gaan we echt niet voortdoenā, besluiten Louis en Maria.
