Voor de derde keer in evenveel jaar zag Assenaar Filip Verpoest in het weekend zijn rolstoel gestolen, dit keer met het fietsstuk erbij. De vorige keren bleken de daders telkens ‘speelvogels’, dit keer vreest Verpoest dat het echte dieven zijn.
Filip Verpoest (55) is in Asse een gekende figuur, want hoewel hij al 18 jaar aan een progressieve vorm van MS lijdt, toch blijft hij zo goed en zo kwaad als hij kan actief als muziekleraar in de academie August De Boeck. Maandagnamiddag stelde Filip vast dat zijn zeven jaar oude rolstoel van het merk Quickie verdwenen was vanonder het afdak dat hij ook gebruikt als autostaanplaats.
‘Ik had de rolstoel en het handfietsstuk vorige donderdag uit de auto geladen om een kast te kunnen verhuizen’, vertelt Verpoest. ‘Zaterdagavond lag alles er nog. Toen ik me maandagnamiddag wilde klaarmaken om te gaan zwemmen, zag ik dat hij verdwenen was.’
Het is nu al de derde keer in evenveel zomers dat Filip deze rolstoel gepikt ziet. De eerste keer kon de politie de dader snel vinden, want hij reed er ‘om te spelen’ nog mee rond. Vorige zomer bleken de daders twee belhamels uit de buurt en werd de rolstoel na enkele dagen teruggevonden in een oud jeugdlokaal op enkele honderden meters.
‘Dit keer is het een ander verhaal’, vreest Filip. ‘De rolstoel stond gedemonteerd en opgeplooid. De daders hebben dit keer ook het fietsdeel mee, maar zonder de pootjes. Het materiaal is volgens mij daarom bijna zeker in een auto geladen. Je kunt daar niet zomaar even mee gaan fietsen. Je moet dat kliksysteem kennen. Voor mij is dat kinderspel, maar een leek kent die handeling niet.’
Filip gebruikte deze Quickie-rolstoel de laatste jaren enkel nog voor zijn buitenverplaatsingen, omdat hij een nieuwere rolstoel heeft voor binnen. Het handfietsdeel is van het merk Sticker, model Ultrasport met 72 versnellingen.
‘Zo had ik er maar één. Voor mij is die rolstoelfiets mijn vrijheid, zeker in een heuvelachtige omgeving als Asse. Ik kan me er overal goed mee verplaatsen, ook in een stad als Gent waar ik graag kom. De dieven hebben me mijn vrijheid afgenomen.’
Verpoest beseft dat hij zijn materiaal niet zomaar onbewaakt meer kan achterlaten. ‘Ben ik naïef te geloven dat men toch geen rolstoel gaat stelen van iemand die niet zonder kan? Ik had na de vorige diefstallen nochtans mijn lesje al geleerd, ik weet het. Blijkbaar moet je ook een rolstoel aan de ketting leggen, zoals een gewone fiets. Het is ver gekomen.’
