ASSE - Mieke Dierick startte als 21-jarige als cafébazin. Eerst in het café De Twee Zwartjes in Wambeek en nadien nog 22 jaar in de Rode Roos in Asse. Daar heeft ze onlangs haar laatste pintje getapt. Op haar 71ste wil ze nog wat genieten samen met haar vriend Frank.
Met de sluiting van café De Rode Roos aan de Kalkoven in Asse verdwijnt er alweer een iconische bruine kroeg in Asse. Het café stond jarenlang bekend als het socialistische bastion van Asse, het pand behoort nu nog toe aan de socialisten. Maar al 22 jaar lang ontvangt Mieke Dierick (71) er gasten van alle strekkingen. Links of rechts, jong of oud, dat maakt haar allemaal niet uit.
“En nochtans had ik destijds nooit gedacht dat ik hier zo lang zou zitten”, zegt de ervaren cafébazin. Voor ze in De Rode Roos begon, had Mieke al 28 jaar achter de toog van café De Twee Zwartjes in Wambeek gestaan. “Het was hier toch een ander publiek in Asse. Al is er toch ook heel wat volk van Wambeek me naar hier gevolgd.” Onder meer haar huidige vriend Frank zat vaak aan haar toog in Asse. En van het een kwam het ander.
28 jaar later staat Frank nog steeds trouw naast Mieke. Het was ook hij die haar stilletjes vroeg om te stoppen. “Had het aan mij gelegen, ik had nog voortgedaan. Maar Frank wou het niet”, is Mieke rad van tong. Zelfs een zware operatie vorig jaar kreeg haar niet klein. Twee weken na de operatie ging het café alweer open. En dat zes dagen op zeven. Van 9 uur ‘s ochtends tot in de late uurtjes.
“Mijn rug is kapot”, zucht Mieke. “En Frank heeft gelijk. Na vijftig jaar is het tijd om nog wat te genieten. En wat te rusten. We zouden nog graag wat reizen ook.” Mieke stelde wel een voorwaarde voor ze zou stoppen met De Rode Roos. “Ik zou niet stoppen vooraleer mijn vaste biljart- en dartsploegen een nieuwe locatie hadden. Die hebben ze intussen gevonden.”
Onlangs gaf Mieke nog een afscheidsfeest voor haar trouwe klanten. “Ik heb wel wat geweend. Ik heb veel spijt dat ik mijn klanten moet laten gaan. Maar tegelijk ben ik ook dankbaar dat ik hen heb leren kennen”, zegt Mieke. Met vijftig jaar café-ervaring op de teller, kan ze een boek vol anekdotes neerpennen. “Zet u neer en ik kan tot vanavond verhalen vertellen. Maar als cafébazin moet je vaak horen, zien en zwijgen. In het zaaltje achter het café is gefeest geweest, maar er werd ook afscheid genomen.”
Mieke trekt nu terug naar Machelen-aan-de-Leie in haar geboortestreek Deinze, waar ze met Frank een huis gebouwd heeft. “Het café ligt op of net naast het tracé voor de nieuwe Rondweg. Die onzekerheid heeft ook meegespeeld in mijn beslissing. De kans is groot dat alles hier binnenkort platgegooid wordt. Ik heb het nog niet echt moeilijk gehad, maar nu wil ik de verhuis wel zo snel mogelijk afgerond hebben.”
