Nog een weekje en dan mag Nicole De Reuse (62) gaan genieten van een welverdiend pensioen. Als adjunct-algemeen directeur zorgde ze jarenlang voor een vlotte werking van het OCMW Asse. Haar collega’s strooiden dan ook met lof tijdens een afscheidsfeestje.
Als een echte Speedy Gonzalez raasde ze heel haar carrière door de gangen van het OCMW-gebouw en het gemeentehuis van Asse. Stilzitten was niet aan haar besteed, hard werken daarentegen kon Nicole De Reuse als geen ander. De Affligemse ging in 1986 aan de slag als opsteller bij het OCMW van Asse.
En ze groeide er uit tot een onmisbare schakel. In 2011 werd ze secretaris van het OCMW en sinds de fusie tussen gemeente en OCMW werd ze adjunct-algemeen directeur van de gemeente en het OCMW. “In heel wat gemeenten verliep die fusie niet vlot. Ik voelde me vaak de lijm tussen de gemeentelijke en de OCMW-diensten, in Asse is die integratie wel goed verlopen”, is Nicole misschien wel het meest fier.
Ze zag in al die jaren het aantal sociaal assistenten in Asse ook groeien van twee naar meer dan tien. “Ik voelde me vaak een octopus, er zijn de laatste jaren enorm veel taken bij gekomen voor de OCMW’s”, zegt Nicole. Maar na 38 jaar mag ze officieel met pensioen. Volgende week is haar laatste werkdag en die wilden haar collega’s niet laten passeren zonder een groot feest.
Nicole werd in het Sociaal Huis getrakteerd op heel wat cadeaus, speeches en persoonlijke bedankjes. “Ik heb enorm veel respect voor wie je bent en hoe je deze boit gerund hebt”, sprak algemeen directeur Lander Van Droogenbroeck. “Je laat een sterk team achter die de vele uitdagingen goed zullen aanpakken.”
“Nicole was er, of ze was er niet. Maar ze wist alles wat er gebeurde in het OCMW”, vertelden haar collega’s. “Het OCMW is intussen de kinderschoenen ontgroeid en jij hebt altijd je vrouwtje gestaan in het mannenbastion van het gemeentehuis. Er zijn tal van belangrijke momenten geweest, zoals dat je ons door de moeilijke fusie tussen gemeente en OCMW hebt geleid.”
Nicole zelf hield het niet droog als ze aan haar laatste werkdag moest denken. “Al kijk ik er wel naar uit om meer tijd te hebben voor mijn kleinkinderen”, sprak ze emotioneel.
