‘De tijd van groen’ is een luchtig boek vol leuke verhalen, anekdotes en flashbacks uit soms ver vervlogen tijden. Schrijver Stijn Vanderhaeghe uit Itterbeek liet zich inspireren door het indrukwekkende lijstje Belgische groene truiwinnaars.Als journalist kreeg hij ooit de opdracht om Tom Boonen te interviewen naar aanloop van de Tour in 2010. Dat beviel hem zo hard, dat hij er op slag de andere 12 winnaars bij nam. “Alleen de allereerste maillot-vert Stan Ockers ontbreekt”, vertelt Stijn.
Nochtans staat de groene trui nog steeds in de schaduw van het gele broertje. “Misschien wel onterecht”, vindt de schrijver. “Groen is veel meer dan een troostprijs. Heel wat mensen onderschatten die trui. Om het puntenklassement te winnen, volstaat het niet om enkele ritten te winnen. Er wordt constant gerekend en met punten gegoocheld. Het is uiteindelijk de slimste en meest complete die wint.”
Stijn dook voor zijn boek in het archief van het wielermuseum in Roeselare. “Ik vond het een leuk idee om de verhalen van de renners kracht bij te zetten door oude krantenknipsels toe te voegen”, glimlacht hij.
“Dat schept ook beter de sfeer van toen. Eén van mijn strafste gesprekken had ik met Willy Planckaert, die groen won in 1966. Als prille twintiger verloor hij een paar jaar voor zijn eerste Tour zijn vader. Zijn moeder stond er plots alleen voor met vijf kinderen en had het dus financieel niet makkelijk. Het geld dat Willy als jonge prof verdiende, was meer dan welgekomen. Aanvankelijk wou hij het tot het hooggebergte volhouden. Maar na twee ritwinsten – en een groene trui om de schouders – besloot hij toch om door te gaan. Het leverde hem zijn enige groene trui op in zijn carrière en een pak lucratieve criteriums.”
Het boek van Stijn is doorspekt met grappige anekdotes en merkwaardige verhalen. “Wie zich afvraagt of coureurs koersen echt verkopen, komt het in mijn boek te weten”, lacht hij. “Nee, het is al lang geen geheim meer dat er in het peleton af en toe een dealtje wordt beklonken. Maar het strafste verhaal hoorde ik toch van Frank Hoste.
Tijdens de laatste rit op de Champs-Élysées kwam Sean Kelly naar hem toe. Hij beloofde hem een aanzienlijk bedrag – ter waarde van een mooie villa – als hij niet meer zou mee spurten. Hoste stemt in, maar bedenkt zich alsnog. Tot ieders verbazing begint hij als een gek te spurten. Hij eindigt uiteindelijk derde, wint vier punten op Kelly en haalt de groene trui binnen. Die Ier heeft hem twee jaar lang verwenst (lacht).”
Afgesproken koersen
Al durven renners ook wel eens te liegen over ‘afgesproken’ koersen. “Freddy Maertens was zo eentje”, onthult Stijn. “Tijdens de Tour van 1981 werd hij ooit geklopt door de piepjonge Eddy Planckaert. Maar Freddy vertelde tegen zijn toenmalige ploegmaats dat hij 100.000 Belgische frank, ongeveer 2.500 euro, had gekregen van Planckaert.
Het zat hem duidelijk niet lekker dat ze die dag nogal nonchalant de sprint voor hem aangetrokken hadden. Om zijn ploegmakkers weer wakker te schudden, zei hij dat ze voortaan harder voor hem zouden moeten werken of dat hij anders iedere rit zou verkopen. Een typische frats van Freddy, zeg maar.”
De tijd van groen is een uitgave van Houtekiet en kost 21,99 euro in de boekhandel.
